Νάστου - Κινατίδη

Η «Νάστου - Κινατίδη» (VI-, 440μ) ανοίχτηκε το 1967 από τους Θ. Νάστο - Δ. Κινατίδη.

Η γραμμή, που θεωρείται μια από τις κλασικές του Σκολιού, κινείται στο κέντρο της ορθοπλαγιάς και καλύπτει υψομετρική διαφορά 400μ περίπου, σε καλή ποιότητα βράχου.

Η πρώτη επανάληψή της έγινε από τους Δ. Κορρέ - Φ. Αδαμακόπουλο.

Μια παραλλαγή της 3ης σχοινιάς (VI, 30μ) ανοίχτηκε στις 6/8/2006 από τους Α. Μπόσκο - Κ. Παπαδόπουλο, η οποία φεύγει από το 2ο ρελέ ευθεία πάνω, περνά μία στέγη και καταλήγει από ένα μικρό ζωνάρι στο 3ο ρελέ. Για την ασφάλισή της χρειάζονται μόνο μικρά και μεσαία friends.

Η 1η σχοινιά ακολουθεί εύκολα δίεδρα (III+ / IV+) που οδηγούν σε πατάρι, όπου και γίνεται το ρελέ.

Η 2η σχοινιά συνεχίζει δεξιά, τραβερσάροντας και ανεβαίνοντας σε εύκολο πεδίο μέχρι το ρελέ που βρίσκεται λίγο πριν από ένα σχισμοδίεδρο.

Η 3η σχοινιά συνεχίζει τραβερσάροντας λίγο δεξιά (IV+) και μετά ευθεία επάνω σε δίεδρο (IV), μετά την έξοδο του οποίου γίνεται το ρελέ. Εναλλακτικά η 3η σχοινιά μπορεί να γίνει από την παραλλαγή των Μπόσκου - Παπαδόπουλου, ευθεία επάνω από το 2ο ρελέ.

Η 4η σχοινιά τραβερσάρει δεξιά στο χαρακτηριστικό (και ορατό από πολύ μακριά) ζωνάρι της ορθοπλαγιάς, μέχρι να συναντήσει το επόμενο ρελέ σε καρφί με κορδονέτο.

Η 5η σχοινιά κινείται λίγο δεξιά και μετά προς τα πάνω σε απαιτητικό δίεδρο (V+), με έξοδο σε κεκλιμένο πατάρι με χόρτα, όπου βρίσκεται και το ρελέ.

Η 6η σχοινιά ακολουθεί το δεξί από τα δύο μεγάλα δίεδρα (V+) που βρίσκονται από πάνω και καταλήγει σε χορταριασμένο πατάρι, όπου γίνεται το ρελέ. Η έξοδος προς το ρελέ χρειάζεται προσοχή λόγω της βλάστησης.

Η 7η σχοινιά ακολουθεί το αριστερό από τα δύο μεγάλα δίεδρα (VI-) που βρίσκονται από πάνω και οδηγεί στο ρελέ που γίνεται σε πατάρι με χόρτα.

Η 8η σχοινιά συνεχίζει σε δίεδρο (VI-), το οποίο επίσης καταλήγει σε πατάρι όπου γίνεται το ρελέ. Η έξοδος όμως προς το πατάρι είναι εξαιρετικά επικίνδυνη, κυρίως για τον δεύτερο που ασφαλίζει, λόγω σφηνωμένων βράχων που βρίσκονται σε ασταθή ισορροπία. Καλό είναι να τοποθετηθεί από τον επικεφαλής ένα καρφί στον τοίχο αριστερά, ώστε τα σχοινιά να μην πηγαίνουν κατ' ευθείαν στο ρελέ, με κίνδυνο να ρίξουν κάποια πέτρα.

Η 9η σχοινιά ακολουθεί εύκολο πεδίο (II / III, 150μ) με κατεύθυνση πάνω και δεξιά, ακολουθώντας περάσματα μέσα στα λούκια. Η σχοινιά αυτή χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, όχι λόγω βαθμολογικής δυσκολίας, αλλά λόγω δυσκολίας εύρεσης της σωστής εξόδου από την ορθοπλαγιά. Πρέπει να αποφευχθεί η κίνηση προς την κόψη που βρίσκεται αριστερά, γιατί δεν οδηγεί πουθενά, αλλά και η κίνηση προς τα δύσκολα δίεδρα στο κέντρο. Προς το τέλος της σχοινιάς, η κατεύθυνση πρέπει να είναι προς τα δεξιά, μπαίνοντας σε σκιερό δίεδρο (IV-), όπου και γίνεται το ρελέ. Πάνω από το δίεδρο διακρίνονται δυο επιλογές εξόδου, ένα δίεδρο - καμινάδα προς τα αριστερά και η συνέχεια του δίεδρου προς τα δεξιά.

Η 10η σχοινιά ακολουθεί το δίεδρο - καμινάδα προς τα αριστερά, που δείχνει να είναι ο ευκολότερος (V+) και συντομότερος δρόμος εξόδου. Μερικά μέτρα μετά την έξοδο από την καμινάδα και λίγο πριν αρχίσει η σάρα, μπορεί να γίνει το ρελέ με χρήση καρφιών.

Χρήσιμα υλικά για την επανάληψη της διαδρομής είναι μια σειρά καρύδια, μια σειρά friends (κυρίως μικρά και μεσαία), 4 - 5 καρφιά και ιμάντες. Αρκετά σημεία είναι ασφαλισμένα με μόνιμα καρφιά και όλα τα ρελέ είναι εξοπλισμένα εκτός από το 1ο και το 10ο.

Για την επιστροφή μετά την ολοκλήρωση της διαδρομής, απαιτείται αρχικά περπάτημα στη σάρα, προς τα πάνω και λίγο αριστερά, για 15λ περίπου, μέχρι την κορυφογραμμή Σκολιού - Σκάλας, από όπου το μονοπάτι της επιστροφής (προς τα αριστερά) είναι πλέον ορατό.