Στο Λάζο έχω αναρριχηθεί νομίζω πάνω από δέκα φορές, χειμώνα και καλοκαίρι. Μου αρέσει αυτή η ορθοπλαγιά, μεγάλη, με βράχο που δεν υπάρχει αλλού εκτός από ψηλά στην Συκιά, δαιδαλώδης, έξοδο σε κορυφή, πεδίο εξερεύνησης λαμπρό, μύθοι και μυστήρια. Να προσθέσω επίσης: εύκολη πρόσβαση.
Στην πραγματικότητα ο Λάζος δεν είναι μία ορθοπλαγιά αλλά περίπου 8. Ναι οκτώ, η μία πάνω, δίπλα και πίσω από την άλλη. Από 100 έως 400 κάθετα μέτρα . Κάποια στιγμή θα τις ονομασουμε, έτσι για να ξερουμε τι λέμε και που είμαστε. Ανάμεσα στις ορθολαγιές έχει ράμπες που το χειμώνα σχηματίζουν εντυπωσιακές αλπικές διαδρομές, με μικρές δυσκολίες αλλά τα 800 μέτρα στο τσεπάκι (Ζερφ και Κεντ. Λούκι).
Πάντοτε ήθελα να κάνω και μία ασυμβίβαστη χειμερινή γραμμή που να διαπερνά την κεντρική ορθοπλαγιά ακριβώς στο κέντρο. Εκεί, δίπλα στην χαμενη Μποτινη-Σπανούδη έχει μία παράλληλη καμινάδα, πιο εύκολη, που την είχα κάνει καλοκαίρι με τον Θανάση και θα κολοέλεγε χειμώνα. Γύρω στς έξι εφτα μεγάλες σχοινιές και βγαίνεις στην κόψη. Τοτε δεν είχαμε μπει απο Ζερφ αλλά πιο δεξιά και αυτό θα ήταν και το ιδανικότερο δρομολόγιο.
Είχα προσπαθήσει πολλές φορές αλλά την μία ψοφάγαμε στην πρόσβαση, η οποία το χειμώνα, διόλου ευκαταφρόνητα με κλειστό τον δρόμο της Καλοσκοπής, συμφερει από Συκιά, την άλλη μας έπιανε η ζέστη, την άλλη η ψυχή μας, την άλλη, χανόμουνα και την άλλη δεν ερχόταν κανείς καν μέχρι εκεί.
Ώσπου το όραμα έγινε πραγματικότητα. Και τη σκαρφάλωσα επιτέλους, μαζί με αυτόν τον αμετανόητο Βαρδουσιστή που για λίγο δέχτηκε να πάει δίπλα στη Γκιώνα. Είχε το θάρρος να με εμπιστευτεί και χωθήκαμε στα κάθετα με άψογο στυλ. Ανεπανάληπτο σκαρφάλωμα. Τεχνικό, μικτό, γρήγορο, με ικανοποιητικές συνθήκες και μπόμπα ασφάλιση. Το ρακ μας με πολλές εκπτώσεις. Ενα μισό σχοινι 7.7 (ευτυχώς δεν πέσαμε ούτε χρειάστικε να υποχωρήσουμε) 5 φρεντς, 9 καρύδια, 5 σετάκια, 8 ελεύθερα, 2 λάμες και 1 universal μπήκαν και βγήκαν όλα. Και χωνόμασταν στην καθετίλα και το άγνωστο σχοινιά με την σχοινιά και το βουνό μας έδινε χωρίς να σταματά.
Ένα αντίσκηνο διακρίναμε στο διάσελο Πύργου-Μπότσικα. Πρέπει να άκουσαν τα παραγγέλματα μας και να μας ψάχνουν. Φαίνονται δύο φιγούρες να κοιτάνε έντονα προς την ορθοπλαγιά.
Σε ένα πατάρι ανάμεσα στο χάος διαπίστωσα ότι δεν είμαστε στην καλοκαιρινή του Θανάση αλλά κάπου πιο δεξιά. Να το αγαπάς το βουνό, να το ακούς, να χάνεσαι στην αγκαλιά του και αυτό θα σου δώσει. Τα βράχια επάνω ήταν η λύση και με τα πιολέ στην τσέπη βγήκα πάλι σε μικτά. Συνέχιζε αυτή η σχισμή προοδευτικά, γλυκά και κάθετα και στην επόμενη σχοινιά. Εκεί η προπόνηση έβαλε τα αποτελέσματά της και με σταθερές ανάσες - στριψίματα, φορτώματα, μπασίματα έφτασα σε στενό παταράκι ταμάμ για ρελέ και άψογη θέα προς το χάος. Ήρθε τρένο με το χαμόγελο, ο Γιώργης. Εκείνο το χαμόγελο που σου βγαίνει όταν έχεις χαϊδέψει το όριο και τη γλιτώνεις χωρίς γρατζουνιά. Άλλη μία μικρή και βγαίνουμε στη κόψη δικέ μου. Δυο πιολεδιές και τρια ελαφριά front point στο βεργκλάς και πανηγύρισα από την ανακούφιση τόσο δυνατά που σίγουρα ακούστηκα μέχρι τον Μπότσικα.
Θα την βάλει σίγουρα ο admin αλλά μέχρι τότε υπάρχει και αυτή η δημοσίευση https://anevenontas.gr/isi-fit-nea-diad ... -lazorema/
Επαγγελματικά Fitness ο George, Iso o Alex =Iso Fit.
Ειλικρινά θα χαιρόμουν πάρα πολύ αν ο Λάζος είχε περισσότερες επαναλήψεις. Τον θεωρώ τόσο πιο αξιόλογο από τα καθιερωμένα.