Εξερευνητική Ορειβασία Περιπέτειας
Posted: 14 Nov 2019 08:29
Ας πούμε, την παρακάτω δραστηριότητα πως θα την χαρακτήριζες ;
Ταξίδι στην Βόρεια Ήπειρο / Aλβανία - Ιούνιος 2017
MAJA E DRITES (PAPINGUT SUMMIT 2484m
-
Πάσχα, αρχές Απρίλη 2006 νομός Ιωαννίνων σύνορα με Αλβανία.
Από Πωγωνίσκο Μολυβδοσκέπαστου, ανέβαινα την χιονισμένη κορυφογραμμή των συνόρων προς την Ελληνική κορφή της Νεμέρτσικας(2198 μ). Κινούμενος εκει πάνω, θυμάμαι το βλέμμα μου να έχει εστιάσει σ’ εκείνη την ψηλότερη κορφή μακριά μέσα στο Αλβανικό. Δεν ήξερα τίποτα γι αυτήν. Έκτοτε πέρασαν χρόνια και η κορφή ακόμη περίμενε στο τεφτέρι να ξωφληθεί.
Το πράγμα αναβαλλόταν, ώσπου το καλοκαίρι του 2017 μου κόλλησε σαν βδέλλα η ιδέα να πάω. ΝΑΙ αλλά από πού ; Η εύκολη ανάβαση από Δρυμάδες κάνοντας όλη την κορυφογραμμή μου “ξίνιζε”. Δεν ήταν του στυλ μου (sic). Και υπήρχε κι αυτή η τεράστια 1000άρα ορθοπλαγιά βόρεια της κορφής που έβλεπα στο googleearth και τσιμπιόμουνα. Βέβαια στην ηλικία μου δεν ήμουν για τέτοια και ούτε είχα τις ικανότητες. Έπρεπε να βρω κάτι άλλο. Ναι αλλά τι και από πού ; Και η λύση ήρθε παρατηρώντας στο googleearth το θολό ανάγλυφο. Με κάποιες θεωρίες του τύπου if –then, πιθανότητες για μονοπάτια αναλύοντας τις υψομετρικές κλπ. Και εγέννετω plan εν τις υψίστης κορφής Papingut το ανάγνωσμα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
*Εκ των υστέρων επιβεβαιώθηκαν όλα. Υπήρχε μονοπάτι χαμηλά απ το χωριό…ένα άλλο βρέθηκε ψηλότερα (σβησμένο, που απαίτησε προσεκτική ανίχνευση). Υπήρχε πηγή με νερό στο “basecamp”. Υπήρχε χιονούρα στο camp 1 που θα έλειωνα χιόνι για νερό. Ακόμα, πιο πάνω και ανάμεσα στις δυό γιγάντιες ορθοπλαγιές υπήρχε κόψη βατή που “περπατιόταν”
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Μόνο η παρέα έλειπε για το εγχείρημα, πράγμα που το ήθελα και το έψαχνα. Βρέθηκαν κάποιοι μέσω fb (τότε ήμουνα ακόμα), συναντηθήκαμε...αλλά στην τελική υποχώρησαν. Έτσι στις 8 Ιούνη 2017...πήρα το βραδινό λεωφορείο για Αλβανία. Νύχτα ταξίδι, μια μετεπιβίβαση σε βανάκι και πριν ξημερώσει ...να σου άυπνος στη Πρεμετή. Πίνοντας καφέ και ψάχνοντας για μεταφορικό μέσο μιας που το χωριό του προορισμού ήταν 20χλμ μακριά. Και βρέθηκε ένα βανάκι χάρχαλο (με σπασμένα τζάμια) που στοιβάχθηκα μαζί με άλλους και με πήγε εκεί κακήν κακώς. Δυο χιλιόμετρα έξω από το Kanikol. Που το “ήξερα” μόνο από λίγες φωτογραφίες. Προς το χωριό και κατευθείαν πάνω από μονοπάτι, που βρέθηκε επιτόπου και με πήγε καλά έως το μέρος που είχα ανιχνεύσει (από το googleearth) σαν “basecamp". Που όντως υπήρχε νερό και έστησα την σκηνή την οποία άφησα για να κοιμηθώ στην επιστροφή. Και συνέχισα για την μεγάλη κόντρα στην πολύ απότομη πλαγιά-σαν τείχος που έφραζε το πέρασμα για τα ψηλά. Σε λίγο βρήκα ένα απίθανο μονοπάτι που μετά το έχασα. Με λίγο σκράμπλινγκ και άντε και ξάφνου να σου πάλι να εμφανίζεται το μονοπάτι, 250μ υψομετρική παραπάνω στα δεξιά. Και απάνω του τώρα σε δασωμένο με κλίση, μετά σε μικρή κόψη και μετά σε χαράδρωση-ζούγκλα. Από απίθανα περάσματα. Mε ρυθμό που με έφτασε στο camp1… 1350μ+ υψομετρική απ το Kanιkol. Εκεί όπου έκανα ανοικτό bivouac. Και τυχερός με τον καιρό. (όλες τις 15 προηγούμενες μέρες έβρεχε τα μεσημέρια συνεχώς). Ύπνος εκεί και την άλλη για την κόψη. Που ήταν φοβική στην βάση της…όμως εν τη πορεία σου παραδινόταν. Σαθρίλα του κερατά, γλιστερά χόρτα όλα στο φεύγα, μια λάθος κίνηση και δεν το μάζευες με τίποτα. Και καθόλου σχοινί. Και όλα πήγαν καλώς, βρέθηκαν τα καλύτερα περάσματα και πολύ γρήγορα βγήκα κορφή-ΑΚΡΙΒΩΣ στο 2484 στο τέλειωμα της κόψης. Και η επιστροφή απ τα ίδια. Με κάποιο κίνδυνο αν ο καιρός έκλεινε και δεν είχα ορατότητα (βέβαια είχα φροντίσει ν αφήσω σημάδια γιατί no using GPS). Αλλά και τυχερός…ο καιρός έκλεισε ακριβώς μόλις την κατέβηκα. Και στο camp1, μάζεμα τα του bivouac και κάτω για τη στημένη σκηνή στο “basecamp”. Και 9 ώρες το όλον. Και καλή ξεκούραση μετά εκεί. Και παρέα έως το βράδυ με έναν τσοπάνη που μιλούσε Ελληνικά και έβοσκε εκεί το κοπάδι του. Και το επόμενο πρωί σε 1,5 ώρα στο χωριό. Και touring άλλη 1,5 ώρα στην περιοχή στα αξιοθέατα. Και καφές με τσίπουρο και κουβέντα, σε σπίτι στο χωριό με κάποιον κάτοικο που γνώρισα και μιλούσε επίσης ελληνικά. Και πίσω στον κεντρικό δρόμο 2χλμ έξω απ το χωριό περιμένοντας κάποιον να περάσει. Που μετά 2 ώρες (!!!) πέρασε το 1ο αυτοκίνητο λαθροταξί μερτσέντες. Που με πήγε Πρεμετή με συνοδεία βροχής. Βόλτες εκεί τουρισμός και φωτο μέχρι το απόγευμα που θα έφευγα για Ελλάδα. Με βανάκι αρχικά και με 2ο πούλμαν από τον δρόμο Τιράνων-Αργυροκάστρου. Και πάλι νυχτερινό άυπνο ταξίδι. Στις 7 το πρωί την άλλη μέρα έφθασα Αθήνα.
Φωτο : https://drive.google.com/drive/folders/ ... sp=sharing
-
Παρακάτω ένα βιντεάκι που βρήκα όπου φαίνεται η κλίση της κόψης (από 0.35sec -κορφή Σατανίκ χαμηλά- έως ο.37 sec)
https://www.instarix.org/media/1858232934025520972
...και η 1000άρα northface ορθοπλαγιά όπως φαίνεται από το πλάι της κορφής
https://www.youtube.com/watch?v=Rkv8k4Td5DE
Ταξίδι στην Βόρεια Ήπειρο / Aλβανία - Ιούνιος 2017
MAJA E DRITES (PAPINGUT SUMMIT 2484m
-
Πάσχα, αρχές Απρίλη 2006 νομός Ιωαννίνων σύνορα με Αλβανία.
Από Πωγωνίσκο Μολυβδοσκέπαστου, ανέβαινα την χιονισμένη κορυφογραμμή των συνόρων προς την Ελληνική κορφή της Νεμέρτσικας(2198 μ). Κινούμενος εκει πάνω, θυμάμαι το βλέμμα μου να έχει εστιάσει σ’ εκείνη την ψηλότερη κορφή μακριά μέσα στο Αλβανικό. Δεν ήξερα τίποτα γι αυτήν. Έκτοτε πέρασαν χρόνια και η κορφή ακόμη περίμενε στο τεφτέρι να ξωφληθεί.
Το πράγμα αναβαλλόταν, ώσπου το καλοκαίρι του 2017 μου κόλλησε σαν βδέλλα η ιδέα να πάω. ΝΑΙ αλλά από πού ; Η εύκολη ανάβαση από Δρυμάδες κάνοντας όλη την κορυφογραμμή μου “ξίνιζε”. Δεν ήταν του στυλ μου (sic). Και υπήρχε κι αυτή η τεράστια 1000άρα ορθοπλαγιά βόρεια της κορφής που έβλεπα στο googleearth και τσιμπιόμουνα. Βέβαια στην ηλικία μου δεν ήμουν για τέτοια και ούτε είχα τις ικανότητες. Έπρεπε να βρω κάτι άλλο. Ναι αλλά τι και από πού ; Και η λύση ήρθε παρατηρώντας στο googleearth το θολό ανάγλυφο. Με κάποιες θεωρίες του τύπου if –then, πιθανότητες για μονοπάτια αναλύοντας τις υψομετρικές κλπ. Και εγέννετω plan εν τις υψίστης κορφής Papingut το ανάγνωσμα.
-------------------------------------------------------------------------------------------------
*Εκ των υστέρων επιβεβαιώθηκαν όλα. Υπήρχε μονοπάτι χαμηλά απ το χωριό…ένα άλλο βρέθηκε ψηλότερα (σβησμένο, που απαίτησε προσεκτική ανίχνευση). Υπήρχε πηγή με νερό στο “basecamp”. Υπήρχε χιονούρα στο camp 1 που θα έλειωνα χιόνι για νερό. Ακόμα, πιο πάνω και ανάμεσα στις δυό γιγάντιες ορθοπλαγιές υπήρχε κόψη βατή που “περπατιόταν”
-------------------------------------------------------------------------------------------------
Μόνο η παρέα έλειπε για το εγχείρημα, πράγμα που το ήθελα και το έψαχνα. Βρέθηκαν κάποιοι μέσω fb (τότε ήμουνα ακόμα), συναντηθήκαμε...αλλά στην τελική υποχώρησαν. Έτσι στις 8 Ιούνη 2017...πήρα το βραδινό λεωφορείο για Αλβανία. Νύχτα ταξίδι, μια μετεπιβίβαση σε βανάκι και πριν ξημερώσει ...να σου άυπνος στη Πρεμετή. Πίνοντας καφέ και ψάχνοντας για μεταφορικό μέσο μιας που το χωριό του προορισμού ήταν 20χλμ μακριά. Και βρέθηκε ένα βανάκι χάρχαλο (με σπασμένα τζάμια) που στοιβάχθηκα μαζί με άλλους και με πήγε εκεί κακήν κακώς. Δυο χιλιόμετρα έξω από το Kanikol. Που το “ήξερα” μόνο από λίγες φωτογραφίες. Προς το χωριό και κατευθείαν πάνω από μονοπάτι, που βρέθηκε επιτόπου και με πήγε καλά έως το μέρος που είχα ανιχνεύσει (από το googleearth) σαν “basecamp". Που όντως υπήρχε νερό και έστησα την σκηνή την οποία άφησα για να κοιμηθώ στην επιστροφή. Και συνέχισα για την μεγάλη κόντρα στην πολύ απότομη πλαγιά-σαν τείχος που έφραζε το πέρασμα για τα ψηλά. Σε λίγο βρήκα ένα απίθανο μονοπάτι που μετά το έχασα. Με λίγο σκράμπλινγκ και άντε και ξάφνου να σου πάλι να εμφανίζεται το μονοπάτι, 250μ υψομετρική παραπάνω στα δεξιά. Και απάνω του τώρα σε δασωμένο με κλίση, μετά σε μικρή κόψη και μετά σε χαράδρωση-ζούγκλα. Από απίθανα περάσματα. Mε ρυθμό που με έφτασε στο camp1… 1350μ+ υψομετρική απ το Kanιkol. Εκεί όπου έκανα ανοικτό bivouac. Και τυχερός με τον καιρό. (όλες τις 15 προηγούμενες μέρες έβρεχε τα μεσημέρια συνεχώς). Ύπνος εκεί και την άλλη για την κόψη. Που ήταν φοβική στην βάση της…όμως εν τη πορεία σου παραδινόταν. Σαθρίλα του κερατά, γλιστερά χόρτα όλα στο φεύγα, μια λάθος κίνηση και δεν το μάζευες με τίποτα. Και καθόλου σχοινί. Και όλα πήγαν καλώς, βρέθηκαν τα καλύτερα περάσματα και πολύ γρήγορα βγήκα κορφή-ΑΚΡΙΒΩΣ στο 2484 στο τέλειωμα της κόψης. Και η επιστροφή απ τα ίδια. Με κάποιο κίνδυνο αν ο καιρός έκλεινε και δεν είχα ορατότητα (βέβαια είχα φροντίσει ν αφήσω σημάδια γιατί no using GPS). Αλλά και τυχερός…ο καιρός έκλεισε ακριβώς μόλις την κατέβηκα. Και στο camp1, μάζεμα τα του bivouac και κάτω για τη στημένη σκηνή στο “basecamp”. Και 9 ώρες το όλον. Και καλή ξεκούραση μετά εκεί. Και παρέα έως το βράδυ με έναν τσοπάνη που μιλούσε Ελληνικά και έβοσκε εκεί το κοπάδι του. Και το επόμενο πρωί σε 1,5 ώρα στο χωριό. Και touring άλλη 1,5 ώρα στην περιοχή στα αξιοθέατα. Και καφές με τσίπουρο και κουβέντα, σε σπίτι στο χωριό με κάποιον κάτοικο που γνώρισα και μιλούσε επίσης ελληνικά. Και πίσω στον κεντρικό δρόμο 2χλμ έξω απ το χωριό περιμένοντας κάποιον να περάσει. Που μετά 2 ώρες (!!!) πέρασε το 1ο αυτοκίνητο λαθροταξί μερτσέντες. Που με πήγε Πρεμετή με συνοδεία βροχής. Βόλτες εκεί τουρισμός και φωτο μέχρι το απόγευμα που θα έφευγα για Ελλάδα. Με βανάκι αρχικά και με 2ο πούλμαν από τον δρόμο Τιράνων-Αργυροκάστρου. Και πάλι νυχτερινό άυπνο ταξίδι. Στις 7 το πρωί την άλλη μέρα έφθασα Αθήνα.
Φωτο : https://drive.google.com/drive/folders/ ... sp=sharing
-
Παρακάτω ένα βιντεάκι που βρήκα όπου φαίνεται η κλίση της κόψης (από 0.35sec -κορφή Σατανίκ χαμηλά- έως ο.37 sec)
https://www.instarix.org/media/1858232934025520972
...και η 1000άρα northface ορθοπλαγιά όπως φαίνεται από το πλάι της κορφής
https://www.youtube.com/watch?v=Rkv8k4Td5DE