Κάναμε με pod και το Νίκο μια επίσκεψη στην Πλατυβούνα.
Το μέρος είναι γενικά πολύ ωραία, και μάλλον πιο γρήγορα προσβάσιμο από την Πυραμίδα. Φυσικά από αυτά που είδαμε την Πυραμίδα σε σκαρφάλωμα δεν την πλησιάζει.
Σκαρφαλώσαμε την Αγριοτριανταφυλλιά. Πρώτα απ' όλα συγχαρητήρια στους ανοίξαντες διαδρομή εκεί πέρα. Πολύ καλό σχεδιάγραμμα και πολύ καλό που έχει τα ρελέ. Από το πρώτο πας εύκολα και κάτω με ραπέλ, αν αφήσεις κανένα καραμπίνερ, από το δεύτερο δεν μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Αναγκαστικά πας μόνο επάνω.
Πιο αναλυτικά:Η πρώτη σχονιά είναι πολύ ωραία με πολύ ωραίο πέρασμα (4 -5 μέτρα νομίζω) στο VI-, αλλά με ιδιαίτερο βουνίσιο σκαρφάλωμα. Ασφαλίζεται πάρα πολύ καλά (friend n.3, καρύδες, καρύδια) και υπήρχε ένα σφηνωμένο καρύδι, που το αφήσαμε φυσικά.
Η δεύτερη σχοινιά είναι πολύ περίεργη και αγχωτική. Η τραβέρσα στην αρχή γίνεται μόνο πάνω σε χόρτα -θαμνάκια. Ασφαλίζεται όμως καλά με διαμπερές, τα σχοινιά πίσω από τα δέντρα (τη λες και μερακλίδικη δηλαδή) και καρύδι ή friend στο τέλος. Μετά το σκαρφάλωμα είναι στο V+, ωραίο. Μετά όμως υπάρχει ένα αγχωτικό κομμάτι γύρω στα 20 και μέτρα με χώματα, σαθρά και δύσκολη ασφάλιση. Δεν είναι δύσκολο (εκεί στο V, V- που λέει το σκίτσο), αλλά ως επί το πλείστον έχει λίγο βράχο,δεν μπορείς να εμπιστευτείς και πολλά και αν γλιστρήσεις τα πράγματα θα είναι πολύ άσχημα. Η πορεία είναι προφανής.
Η τρίτη σχοινιά σχοινιά έχει και αυτή κάποια ανάλογα θέματα με τη δεύτερη, αλλά σε πιο μικρό βαθμό.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μας φαινόταν η Μαρκαλισμένη. Την έχει κάνει κανείς; Τι κατάσταση επικρατεί μετά τα δίεδρα (ποιότητα βράχου, χώματα κλπ);
Αυτά τα ολίγα, από ένα μέρος που σπάνια δέχεται επισκέψεις.