Επαναλάβαμε (νομίζουμε) το ανοιξιάτικο φεγγάρι στο κάτω φλαμπούρι και είπαμε να γράψουμε μερικά σχόλια παραπάνω για το πως πήγαμε εμείς καθώς μερικά σημεία δεν ταιριάζανε με το υπάρχων σκίτσο.
1η σχοινιά: Αρχή σε πλάκα κοινή με Μηχανικών και Διοξίνη μέχρι παλιό καρφί που είναι κοινό και τις 3 αυτές διαδρομές. Συνεχίσαμε ευθεία πάνω από το καρφί στο δίεδρο μέχρι αρνητικό το οποίο το περάσαμε από αριστερά, εκεί είναι και το κρουξ της διαδρομής. Σύντομο αεράτο πέρασμα σε κούφια μπλοκ με μέτρια ασφάλιση κάτω από το κρούξ. Εκεί ίσως τα καρφιά προσφέρουν κάποια παραπάνω λύση, εμείς δεν φέραμε. Αμέσως μετά το κρούξ κάναμε ρελέ σε φυσικές ασφάλειες σε μικρό παταράκι. VI+, 20μ.
2η σχοινιά: Συνεχίζει ουσιαστικά το δίεδρο της προηγούμενης σχοινιάς μέχρι φαρδιά σχισμή όπου τραβερσάραμε αρκετά μέτρα αριστερά και μετά πάνω για να μπούμε σε χαρακτηριστικό σχισμοδίεδρο (όπου κάνει μπαμ και από το έδαφος). Σκαρφαλώσαμε το δίεδρο όπου ασφαλίζεται καλά με φρεντάκια (VI- το δίνει ο οδηγός, εμάς μας φάνηκε πιο δύσκολο) για περίπου 5 μέτρα και κάναμε ρελέ σε φυσικές ασφάλειες σε μικρό παταράκι. VI-, 25μ.
3η σχοινιά: Συνεχίσαμε ευθεία πάνω στο δίεδρο όπου στο τέλος του πήγαμε δεξιά, και μετά από πέρασμα (VI-) βγαίνει σε σπασμένα για αρκετά μέτρα. Πήγαμε ευθεία πάνω προς το μεγάλο δέντρο και σκαρφαλώσαμε το σαθρό κάθετο διέδρο δεξιά από το δέντρο. Μετά το τέλος του λίγη μάχη ακόμα με χόρτα και κάναμε ρελέ σε δέντρο και διαμπερές. ‘Επειτα επιστροφή με περπάτημα από την κόψη. VI-, 45μ.
Αν εξαιρέσουμε το πρώτο καρφί δεν βρήκαμε κάτι άλλο μόνιμο πάνω. Πλήν της πρώτης σχοινιάς η διαδρομή ασφαλιζόταν οκ, ειδικά μετά από λίγο καθάρισμα.