Ατύχημα στην Πλάκα Συκιάς

[Nikolas_A]

Επειδή πιστεύω ότι τέτοια περιστατικά πρέπει να αναλύονται για εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων, αλλά και επειδή λόγω "χαλασμένου τηλέφωνου" ακούω στα πεδία διάφορες εκδοχές του τι συνέβη, θεωρώ χρήσιμο να κάνω αναφορά στο ατύχημα.

Το Σάββατο 28/06 και ώρα 11:40 περίπου, ο Γιώργος Βουτυρόπουλος είχε πτώση στην τελευταία σχοινιά της παραλλαγής εξόδου του Τσουπρά στη Χλόη. Τη στιγμή που κλίπαρε το μοναδικό βύσμα της διαδρομής, το πιάσιμο που κρατούσε έσπασε, με αποτέλεσμα να πέσει 6-8 μέτρα, να χτυπήσει στην άκρη επικλινούς παταριού και να βρεθεί να κρέμεται στο αρνητικό από κάτω. Εκείνη τη στιγμή η σχοινοσυντροφιά Λαζανά-Αναστασόπουλου βρισκόμασταν στην προτελευταία σχοινιά της Μιχαηλίδη-Λεοντιάδη πριν το διάζωμα, οι Ζέκης-Παλαπάνογλου στη 2η πάνω από το διάζωμα και οι Μπελογιάννης-Κωνσταντινίδης στην 1η. Τραβερσάραμε μέχρι πάνω από τη Χλόη, ο Νίκος έκανε ραπέλ από δέντρο μέχρι το σημείο όπου είχε κατεβάσει τον Βουτ ο σχοινοσύντροφός του (Γιώργος Γιαννάτος), και τον κατέβασε χαμηλότερα σε πατάρι. Αφού κάλεσα το 112 και ζήτησα ασθενοφόρο και ΕΜΑΚ, με τον Γιώργο Γ. κάναμε ραπέλ μέχρι το 5ο ρελέ της Χλόης, ενώ άρχισαν να καταφτάνουν και οι αναρριχητές που βρίσκονταν πάνω από το διάζωμα.

Έγινε γρήγορα σαφές ότι θα χρειαζόμασταν φορείο, αφού ο Γιώργος πονούσε σε κάθε προσπάθεια μετακίνησής του. Ενώνοντας 4 σχοινιά και κάνοντας ραπέλ μέχρι τη βάση με άλλα 2, εγώ και ο Γιώργος Γ. δέσαμε το φορείο που έφερε η Πυροσβεστική μέχρι το χωνί (η ΕΜΑΚ δεν είχε φτάσει ακόμα) και οι υπόλοιποι το ανέβασαν με πολύσπαστο, ενώ με τα 2 εναπομείναντα σχοινιά το οδηγούσαμε από κάτω, ξεσκαλώνοντάς το από τις στέγες και τα δέντρα, όσο μας επέτρεπε το μήκος των δύο σχοινιών. Μέχρι να ακινητοποιηθεί στο φορείο ο Γιώργος και να προετοιμαστεί η κατάβασή του, κατέφθασαν αναρριχητές από την Αθήνα (είχε φτάσει εν τω μεταξύ και η ΕΜΑΚ). Ανέβηκαν μέχρι το 2ο ρελέ της Χλόης ανεβάζοντας σταθερά σχοινιά (της ΕΜΑΚ και ΕΟΔ Αττικής) με τα οποιά αποφασίστηκε να κατέβει το φορείο μέχρι το χωνί, καθώς η μεταφορά του στην τραβέρσα θα ήταν πιο δύσκολη και επικίνδυνη. Η κάθοδος του φορείου άρχισε σούρουπο, και το φορείο λύθηκε από τα σχοινιά κατά τις 23:30. Η μεταφορά στο ιδιαίτερα δύσβατο άνω τμήμα του ρέματος έγινε κυρίως από την Πυροσβεστική/ΕΜΑΚ και τους αναρριχητές. Στο σημείο που αρχίζει η τραβέρσα, μας έφτασαν και τα πρώτα μέλη της ΕΟΔ Αττικής, ενώ ο κύριος όγκος της ομάδας μας συνάντησε λίγο πριν το μονοπάτι για Λαζόρεμα και ενίσχυσε το έργο της μεταφοράς μέχρι το ασθενοφόρο στις 02:00 περίπου. Πρώτη ιατρική εκτίμηση είχε γίνει μόλις το φορείο πάτησε έδαφος από νοσηλευτή-μέλος του ΣΕΟ και λίγο αργότερα από τον γιατρό της ΕΟΔ Αττικής.

[Nikolas_A]

Προσωπικά έχω βρεθεί πολλές φορές σε ορθοπλαγιά μόνο με άλλο ένα άτομο, πολλές φορές χωρίς σήμα στο κινητό. Επτά αναρριχητές ήδη στο βράχο + 7-8 από Αθήνα + Πυροσβεστική + ΕΜΑΚ +ΕΟΔ Αττικής χρειαστήκαμε 14 ώρες. Ένα άτομο τι μπορεί να κάνει για έναν τραυματισμένο σχοινοσύντροφο;

Ορεινή διάσωση από κρατικό φορέα δεν μπορούμε καν να ονειρευόμαστε, δεν έγινε σε εποχές... ολυμπιακής γκλαμουριάς, στην κρίση θα γίνει; Πρέπει να δούμε πως θα συντονίσουμε τις υπάρχουσες δυνάμεις και δομές, χωρίς κομπλεξισμούς. Κανένα χέρι δεν περισσεύει. Το παλικάρι που μου έδωσε ένα μπουκαλάκι νερό και ένα παστέλι στο μονοπάτι κατά τη 01:00, όταν είχα αρχίσει να σκουντουφλάω, ακόμα και τίποτα άλλο αν δεν έκανε, αυτό έφτανε.

Αυτό που θα μπορούσαμε να πιέσουμε να γίνει από το κράτος, είναι το 112 να μη το σηκώνει μια τηλεφωνήτρια 4ωρης απασχόλησης, αλλά ένα άτομο με στοιχειώδη εκπαίδευση στο ανεικείμενο, ώστε να ξέρει τι να ρωτήσει και που να προωθήσει. Δε μπορεί να με ρωτάει νομό (οκ, το πέρασα το τεστ γεωγραφίας...) και να με συνδέει με το Α.Τ Λιδωρικίου, ενώ έχω ζητήσει ΕΚΑΒ και ΕΜΑΚ. Και μετά να με παίρνει ο αστυφύλακας την ώρα που κάνω ραπελ και να με ρωτάει πατρώνυμο και ημερομηνία γέννησης του θύματος για να συμπληρώσει την αναφορά!

[polos]

Φιλε μου εχεις απολυτο δικαιο σ ολα οσα εχεις επισημανει.Πραγματι,εστω και το ελαχιστο να γινει,οπως αυτο με το 112,ειναι κερδος.Γιατι αν περιμενουμε μαξιμαλιστικες λυσεις,αστα να πανε.Απο την εποχη του ατυχηματος στο Σινιατσικο του Βαγγελη πριν 20 χρονια,ολο λεμε-λεμε...Προσωπικα,το εχω παρει αποφαση με ευθυνη δικη μου,δεν περιμενω τιποτα,δεν ελπιζω σε τιποτα,ειμαι ελευθερος για...πανω αν κατσει η στραβη.Δυστυχως,αλλα αυτη ειναι η πικρη αληθεια.