Μάθημα πτώσεων με κραμπόν;

[Eirini]

Καλή η κίνηση να ανοιχτεί αυτή η κατηγορία στο routes.

Βέβαια, καλό θα ήταν να μην περιοριστεί μόνο στην αναφορά των ατυχημάτων, αλλά και των κακών πρακτικών και των παρολίγο ατυχημάτων. ‘Ολων αυτών των πραγμάτων που σκέφτεσαι «κοίτα να δεις τι έγινε τώρα και τη γλυτώσαμε» και το λες και σε 2 κολλητούς σου και μέχρι εκεί. Δεν ακούει κανείς τίποτα παραπέρα.

Επειδή λοιπόν η αναρρίχηση δυστυχώς δεν συγχωρεί πολλά λάθη, καλό θα ήταν να μαθαίνουμε όλοι από τα λάθη όλων και να προσέχουμε να μην την ξαναπατήσουμε.

Πόσοι θα μπορούσαν για παράδειγμα να φανταστούν ότι μπορεί κανείς να αλλάξει τους ιμάντες από τα σετάκια και να περάσει τους νέους ιμάντες λάθος, μόνο απο τα λαστιχάκια; Το μάθαμε δυστυχώς από τον θάνατο του Tito Traversa. Αν το παιδί δεν είχε σκοτωθεί ούτε που θα το είχε ακούσει ποτέ κανεις..

Επίσης, το σωστό θα ήταν να γίνεται και ανάλυση όλων των περιστατικών. Ευτυχώς δεν έχουμε πολλά θανατηφόρα ατυχήματα στην Ελλάδα και πιστέυω ότι θα μπορούσε να γίνεται κάποια επίσημη αναφορά από την ΕΟΟΑ, τουλάχιστον για τα θανατηφόρα, αντί για μια απλή καταγραφή ονόμαστος και ημερομηνίας. Για το καλοκαίρι που σκοτώθηκε ο Δημήτρης στον Όλυμπο ακούστηκαν διάφορες εκδοχές του τι συνέβη και καμία ανάλυση του ατυχήματος. Πώς θα αποφευχθούν παρόμοια περιστατικά αν δεν αναλυθούν;
Σχετική συζήτηση είχε γίνει και τότε εδώ:
http://www.routes.gr/Community/viewtopi ... F%82#p8721

Θεωρώ επίσης υποχρέωση των εκπαιδευτών να αναφέρουν και καταγράφουν όλα τα ατυχήματα και παρολίγον ατυχήματα που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των σχολών ώστε να δημιουργείται βάση δεδομέων για τα πιο συχνά λάθη μαθητών και να διδάσκεται ως μάθημα σε όλους τους μελλοντικούς βοηθούς και εκπαιδευτές.

Και αν δεν σκοπέυει η ΕΟΟΑ να φτιάξει μια σχετική πλατφόρμα στο site της, γιατί να μην ξεκινήσει μια πρώτη κίνηση από εδώ μέσα;


Και ξεκινώ τη συζήτηση, με αφορμή ένα ατύχημα που έγινε στην Δίρφη το Σάββατο που μας πέρασε, σε σχολή αρχαρίων ορειβασίας. Και θα ήθελα να ακούσω από τους εκπαιδευτές κυρίως τις απόψεις τους σχετικά με το πώς θα έπρεπε να γίνεται το μάθημα ανάσχεσης πτώσης.

Στη δική μου τη σχολή ορειβασίας, αφού βρήκαμε παγωμένα χιόνια και κάναμε κραμπονάζ, μας είχαν πει να βγάλουμε τα κραμπόν για να κάνουμε μάθημα πτώσεων.

Μπορώ να σκεφτώ πολλούς λόγους γιατί να πρέπει να βγάλει κάποιος τα κραμπόν για να κάνει μάθημα: Να μην καρφώσει τον εαυτό του, κανέναν από τους τριγύρω ή τον εκπαιδευτή που σποτάρει από κάτω, να μην σκίσει τα ρούχα του, και κυρίως, αφού ΔΕΝ γνωρίζει ακόμα να πέφτει, να μην ακουμπήσει τα κραμπόν στο χιόνι και απογειωθεί με άγνωστη κατάληξη του πώς και τι θα πρωτοχτυπήσει.

Αντιθέτως, δεν μπορώ να σκεφτώ ούτε έναν λόγο γιατί να πρέπει να μείνει ένας αρχάριος μαθητής με κραμπόν στα πόδια για ένα τέτοιο μάθημα.

Και αναρωτιέμαι, πώς γίνεται ένας εκπαιδευτής να βάζει μαθητές που έχουν βάλει κραμπόν 1η φορά στη ζωή τους 10 λεπτά πριν, να κάνουν «μάθημα ανάσχεσης πτώσης» με τα κραμπόν; Σε τι μπορεί να εξυπηρετήσει αυτό; Πού ξεκινά και πού τελειώνει η ευθύνη του εκπαιδευτή σε ένα τέτοιο ατύχημα;

Για την ιστορία, το μάθημα κατέληξε με ένα άτομο με σπασμένη κνήμη και περόνη, χειρουργείο 5 ωρών και βίδες, πλάκες τιτανίου. 6 εβδομάδες γύψο και τουλάχιστον άλλες τόσες φυσιοθεραπεία.

[koutsman]

Κανένα σχόλιο; Μπράβο... Είπε κανείς οτι θέλουμε να κρεμάσουμε τον εκπαιδευτή της σχολής που έγινε το γεγονός; ''Βιάζεσαι μεγάλε'', μπορεί να πούνε κάποιοι,''δεν είναι υποχρεωτικό οτι διαβάζουν το forum οι εν λόγω, ούτε είναι υποχρεωμένοι να απαντήσουν..''

Περαστικά στο παιδί πάντως, εύχομαι να μην αφήσει αυτό που ξεκίνησε να μαθαίνει..

[kitsos]

Η Σταδιακή έκθεση στο ρίσκο, αρχικά χωρίς κραμπόν, βελτιώνει την τεχνική σε συνθήκες χαμηλού στρες. Η βελτίωση της τεχνικής
σημαίνει την αναβάθμιση της ικανότητας ενεργητικής ασφάλειας, οπότε και η μείωση του στρες σε πραγματικές συνθήκες (πτώση με κραμπόν) βελτιώνει τη συνολική ικανότητα. Συμπέρασμα, πολλές επαναλήψεις χωρίς κραμπόν αρχικά, αξιολόγηση του αποτελέσματος, εξατομικευμένη προσέγγιση (δεν είναι όλοι ίδιοι), πτώσεις με κραμπόν στη συνέχεια. Απλά θυμάμαι πως προσέγγιζε το θέμα πριν 12 χρόνια Ο δικός μας δάσκαλος...(λογικά αυτοί θα είχαν κάνει και χωρίς, δεν μπορεί...τέτοιου είδους ατυχήματα μπορεί να συμβούν...χειρότερα να μη συμβαίνουν).

[Eirini]

Εγώ κρατάω ότι 2 εβδομάδες μετά δεν βρέθηκε ένας εκπαιδευτής να μας γράψει τον τρόπο που αυτός θεωρεί σωστό να γίνεται το μάθημα ανάσχεσης πτώσης...
Και επίσης ούτε ένας να σχολιάσει όλα τα υπόλοιπα περί καταγραφής/ανάλυσης ατυχημάτων. Κρίμα..

Και όπως είπε και ο koutsman ούτε πήγαμε να κρεμάσουμε τον εκπαιδευτή, ούτε τίποτα.. Σκοπός του ποστ για μένα αρχικά είναι να μην επαναλαμβάνονται τα όποια λάθη/παραλείψεις κλπ και να έχουμε λιγότερα ατυχήματα, όσο ασήμαντα ή σοβαρά είναι αυτά.

Θα πρέπει να αρκεστω μάλλον στο ότι προφορικά κάποιοι (που δεν έχουν λογαριασμούς εδώ μέσα) μου είπαν ότι ΔΕΝ κάνουν ΠΟΤΕ μάθημα με κραμπόν και στο ότι ο εν λόγω εκπαιδευτής την επόμενη ημέρα του ατυχήματος έβαλε τους μαθητές να κάνουν πτώσεις χωρίς κραμπόν. Μάλλον το έμαθε και αυτός το μάθημά του.

@Kitsos: Δεν θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να κάνεις ποτέ πτώση με κραμπόν, ούτε σαν αρχάριος, ούτε σαν πιο έμπειρος. Κι ας είναι ότι θα πέσεις με κραμπόν στις πραγματικές συνθήκες, στην προσομοίωση δεν σου προσφέρει κάτι πέρα από πιθανό τραυματισμό χωρίς λόγο..

[chrisbel]

Δυστυχώς και οι κουβέντες στο σάιτ έχουν ατονίσει.
Όπως πολύ σωστά τα περιγράφει η Ειρήνη πρέπει να γίνεται καταγραφή. Ευθύνη γι αυτό έχει μόνο ένας. Η ΕΟΟΑ (surprise..)! παρόλα αυτά.. κενό. Ούτε οι άνθρωποι υπάρχουν ούτε η έγνοια, δυστυχώς.
Μια περιγραφή ατυχήματος πρέπει όμως να γίνει μετά από κάμποσο καιρό. Δεν έχει νόημα να γίνει άμεσα. Για ποιό λόγο; Μια περιγραφή ατυχήματος πρέπει να γίνει όταν το όνομα δεν θα έχει καμία σημασία παρά μόνο το γεγονός. Έτσι μπορεί να επέλθει κάποια βελτίωση σε τεχνικές και τακτικές.
Είναι μια κάποια βιασύνη να τεκμηριώνονται γεγονότα από δεύτερο ή τρίτο χέρι και χωρίς να έχουν ληφθεί όλες οι απόψεις και παράμετροι υπόψη.
Γι αυτό Ειρήνη (και οι άλλοι) λίγο υπομονή..
ΥΓ. όμως πραγματικά κάποτε πρέπει να ξεκινήσει η καταγραφή, έστω και χωρίς να γίνεται ανάλυση.
ΧΜ

[tsouk]

Το μάθημα ανάσχεσης πτώσης είναι από τα πιο σημαντικά σε μια σχολή αρχαρίων ορειβασίας. Είναι όμως κι επικίνδυνο γιατί πέρα από τα κραμπόν υπάρχει και ο κίνδυνος τραυματισμού από το πιολέ. Δεν υπάρχει κανένας λόγος λοιπόν να προσθέτεις ρίσκο βάζοντας τους μαθητές να κάνουν το μάθημα με κραμπόν. Ο εκπαιδευτής πρέπει να είναι ιδιαίτερα σχολαστικός καταρχήν στην εύρεση μιας κατάλληλης και ασφαλούς πλαγιάς και στη συνέχεια στο τρόπο με τον οποίο πρέπει να κρατιέται το πιολέ ώστε να φρενάρουμε χωρίς να τραυματιστούμε. Μέσα από πολλές επαναλήψεις οι μαθητές πρέπει να μάθουν να έρχονται γρήγορα στη στάση ασφάλισης με το κάτω μέρος των ποδιών δηλ. από το γόνατο και κάτω, ΠΑΝΤΑ σηκωμένα. Η συμβολή των ποδιών στο φρενάρισμα είναι θέμα πολύ συζητίσημο και κατά τη γνώμη μου πρέπει να αποφεύγεται εντελώς στις σχολές.
Κ.Τ.

[Ibex]

Μέσα από πολλές επαναλήψεις οι μαθητές πρέπει να μάθουν να έρχονται γρήγορα στη στάση ασφάλισης με το κάτω μέρος των ποδιών δηλ. από το γόνατο και κάτω, ΠΑΝΤΑ σηκωμένα.

Όσον αφορά την πρόληψη, οι εκπαιδευτές θα πρέπει να χρησιμοποιούν προφυλακτικά. Επίσης, μετά απ' τα κραμπόν και τα πιολέ, καλό είναι να ζητείται και η αφαίρεση των σκουλαρικιών και του ακριβού ρουχισμού.

Μια περιγραφή ατυχήματος πρέπει όμως να γίνει μετά από κάμποσο καιρό. Δεν έχει νόημα να γίνει άμεσα. Για ποιό λόγο; Μια περιγραφή ατυχήματος πρέπει να γίνει όταν το όνομα δεν θα έχει καμία σημασία παρά μόνο το γεγονός. Έτσι μπορεί να επέλθει κάποια βελτίωση σε τεχνικές και τακτικές.

Αφήνοντας κατά μέρος τα αστεία, λυπάμαι για το ατύχημα. Μάλλον έχει δίκιο η Ειρήνη για τα κραμπόν. Όμως αυτό που λέει ο Μπέλο είναι σημαντικό, διαφορετικά η ανάλυση των ατυχημάτων θα εκφυλιστεί σε κατηγόριες και ανώφελες υπερασπίσεις.

[koutsman]

πρέπει να γίνεται καταγραφή. Ευθύνη γι αυτό έχει μόνο ένας. Η ΕΟΟΑ (surprise..)! παρόλα αυτά.. κενό. Ούτε οι άνθρωποι υπάρχουν ούτε η έγνοια, δυστυχώς.

Εσείς σα ΣΕΟΒ, υπάρχει σκέψη να οργανώσετε την καταγραφή - ανάλυση; Υπάρχει τέτοια πρόθεση ή θα σας ρίξει stop η ΕΟΟΑ;

[koutsman]

Να μάθουμε τουλάχιστον πως πάει η υγειά του παιδιού που είχε το ατύχημα;