Ρέμα Φτέρης - river trekking

[ALPHAKAPPA]

Καλοκαίριασε επιτέλους...
Ας κάνουμε ένα διάλειμα από σκαρφαλώματα εξερευνήσεις και ορειβατικές αναζητήσεις. Στα βουνά πλέον πιάσαν οι ζέστες, καιρός για κάτι διαφορετικό πιο δροσιστικό :

"Κάποτε ο νους ταξίδεψε μακριά προς Άγραφα. Οι σκέψεις γοργές κυλούσαν ήδη γουργουριστές στα κρυστάλλινα νερά του φαραγγιού της Φτέρης, ενώ η καρδιά στο παιχνίδι της, χτυπούσε παλλόμενη στα τοιχώματα των γαλαριών.
Αρχικά έφθασα μεσημέρι στο Λιθοχώρι στα δυτικά Άγραφα. Από Λιθοχώρι προς Βλαχοπούλα μέσω του λαιμού της Πρατίνας πάνω στην κορυφογραμμή της Φτέρης. Από Βλαχοπούλα κατέβηκα χαμηλότερα στον ερειπωμένο οικισμό του Πλατανιά (θαμένον στην ζούγκλα). Ένας μισοκατεστραμμένος δρόμος με οδήγησε εκεί στο πλάτωμα με την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και το διπλανό σχολείο, τα μόνα κτίρια που σώζονταν από τον οικισμό. Διανυκτέρευση εκεί.
Το τριήμερο πρόγραμμα που θα ακολουθούσα τις επόμενες μέρες ήταν αρκετά φορτωμένο περιλαμβάνοντας αρκετές δραστηριότητες περιπέτειας. Γνωστά τα μέρη από παλιά, πράγμα που εγγυόταν μια ολοκληρωμένη γεμάτη συγκινήσεις εμπειρία.
Το επόμενο πρωί με βρήκε να κατεβαίνω το ρέμα του Πλατανιά εν μέσω οργιαστικής βλάστησης. Λες και βρίσκεσαι σε κάποια ζούγκλα της Ιάβας ! Εφθασα σε ένα καταρράκτη 10+ μέτρων που τον παρέκαμψα από δεξιά. 1η σμίξη με ρεματάκι από δεξιά...ίσα κάτω και 2η σμίξη με άλλο ρέμα...συνέχεια κάτω μέσα σε στενό φαράγγι μέχρι την ένωση με το ρέμα της Φτέρης. 2 ώρες έως εδώ από Αγ. Παρασκευή. Τώρα άρχιζε το κυρίως river trekking, μια διαδρομή 3 ωρών μέχρι την έξοδο στο στόμιο. Το ποτάμι είχε πολλά νερά, “τρελές” όχθες σε τοπία άγριας ομορφιάς, σκηνικά που έκαναν τις αισθήσεις σου να παραληρούν. Το ποτάμι σου μιλούσε με τους ήχους τις μορφές και τις εικόνες του. Μόνος απερίσπαστος, είχα την δυνατότητα να ενσωματωθώ σε αυτή τη φύση γινόμενος μέρος της. (Ειναι μια εμπειρία περίεργη, νιώθεις σαν να βγαίνεις απ το σώμα σου, γειώνεσαι με το τοπίο). Κάπου πιο κάτω βρέθηκα σε ανοικτό μέρος όπου υπήρχε μεγάλη κατολίσθηση. Φευγάτες χωμάτινες πλαγιές και πιο κάτω πεσμένα τεράστια βράχια. Ένα αγριεμένο μοτίβο... συνέπεια του περσινού χειμώνα με τα έντονα φαινόμενα. Πιο μετά το ρέμα έμπαινε σε κλεισούρα με πανύψηλα τοιχώματα. Εστριβε λίγο και μετά άνοιγε ξαφνικά. Συνέχιζα την πορεία σαν να με είχε βάλει το ίδιο το ρέμα στις ράγες κάποιου αυτόματου πιλότου. Καβάλα στην ροή, κουτρουβαλώντας στα βράχια. Πεσμένοι στην κοίτη κορμοί, μοναχοί κι αυτοί μου έλεγαν τις ιστορίες τους. Πουλιά σε διαγωνισμό τραγουδιού, Λιβελούλες σε ατέρμονες πτήσεις, ήχοι και χρώματα. Σε λίγο το μέρος έκλεισε, τα τοιχώματα ψήλωσαν σμίξαν και το ρέμα κρύφτηκε στα σκοτάδια των τούνελ. Ο ήχος του νερού που έπαιζε με τα λιθάρια της κοίτης έκανε την καρδιά να πάλλεται τρελά με τους χτύπους της να ηχούν στα τοιχώματα . Στις γαλαρίες το λιγοστό φως ζωγράφιζε. Ιριδισμοί αντανακλάσεις, σφηνωμένοι κορμοί, γλυπτοί σχηματισμοί με πτυχώσεις, τυφλές στροφές με απρόσμενες εκπλήξεις. Διέρχομαι τώρα την “άπατη γη” κολυμπώντας στο τελευταίο τούνελ. Σε λίγο βγαίνω στο στόμιο της ΕΞΟΔΟΥ. Εδώ είναι και το τέλος φαραγγιού, το ρέμα βγαίνει σε κλειστή χαράδρα και μετά 30’ σμίγει με τον Αγραφιώτη ποταμό στην γέφυρα της Ανηφόρας. Από κει συνεχίζεις μέσω της κοίτης είτε για Καρβασαρά προς τα κάτω(γέφυρα στον δρόμο), είτε για τρύπα Αγραφιώτη προς τα πάνω και από δρόμο η μονοπάτι προς Επινιανά(όπου και κατέληξα-τέλος 1η μέρας προγράμματος)"
https://drive.google.com/drive/folders/ ... sp=sharing

[ALPHAKAPPA]

Ίσως να αναρρωτηθείς...είναι δυνατόν να είναι το river trekking άθλημα βουνού για να το ποστάρω εδώ πέρα ;
-
Φαινομενικά θα μου πεις δείχνει χλωμό ...ok !
-
Όμως για σκέψου : Να σαι μόνος σου, να ξεκινάς από Λιθοχώρι με βαρύ σακίδιο, να ανιχνεύεις ανεβαίνοντας το βουνό χωρίς μονοπάτια (ή αυτά που ανακαλύπτεις εν τη πορεία), να βρίσκεις τα περάσματα μέχρι να φθάσεις κορυφογραμμή Φτέρης στην Πρατίνα (που το παλιό μονοπάτι έχει εξαφανιστεί), μετά να πέφτεις προς Βλαχοπούλα από πολύ κακοτράχαλο και μετά να "σκας" Πλατανιά από παλιό εξαφανισμένο μονοπάτι (χωρις να κοιτάς το gps σου), να είσαι επίσης έτοιμος για ότι τύχει...ΝΑΙ αυτό το θεωρώ άθλημα.
Και να κατεβαίνεις σε ζούγκλα προς ένα ρέμα συναντώντας γνωστά η άγνωστα εμπόδια, λύνοντας προβλήματα...ΝΑΙ και αυτό είναι άθλημα. Και δεν χρειάζεται να κάνεις ραπέλ ή άλλα τεχνικά για να θεωρηθεί ως δυσκολία (παρεμπιπτόντως γνωρίζω κι απ αυτό)
Όπως επίσης να κατεβαίνεις ένα ποτάμι μετά από έναν ζόρικο χειμώνα που το "αγρίεψε" αρκετά, με υψηλούς κινδύνους να παραμονεύουν παντού...ΝΑΙ επίσης το θεωρώ ένα είδος σπορ.
-
Όταν κάνεις μια δραστηριότητα με τέτοιο τρόπο που εκλύει τόση αδρεναλίνη και που το μυαλό και το σώμα δοκιμάζονται συνεχώς ...ΝΑΙ τότε ρε φίλε μπορώ να πω ότι ΑΘΛΕΙΣΑΙ ._