TOP ΟΡΕΙΒΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΠΕΛΑΤΗΣ ΕΜΠΟΡΙΚΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΑΝΕΚΔΟΤΟ
Posted: 27 Jan 2021 08:05
Ο ορειβάτης μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρανομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρανομαστής, τόσο μικρότερη ή αξία του κλάσματος.
Στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια, εμφανίζονται κάτι απίστευτοι τύποι με υπερβολική προβολή στα social media και στα ΜΜΕ, οι οποίοι μετατρέπουν την ελληνική ορειβασία σε τσίρκο.
Ο τρόπος που αυτοπροβάλονται ως «υπερορειβάτες» και ο τρόπος που παρουσιάζουν τα «κατορθώματά» τους (μιλάμε τώρα, για εμπορικές αποστολές, ήμαρτον!), στα ΜΜΕ και στα social media είναι ο απόλυτος εκφυλισμός της ορειβασίας.
Τα βουνά, στους ορειβάτες, διδάσκουν ταπεινότητα και ήθος μεταξύ πολλών άλλων.
Αλλά στους αυτοανακηρυχθέντες αυτούς «top ορειβάτες», δεν καταφέρνουν, μάλλον, να διδάξουν και πολλά.
Αυτή η προσπάθεια να υπερπροβληθούν εν είδει celebrities, και να συστηθούν ως η αφρόκρεμα της ελληνικής ορειβασίας, παραπλανεί την κοινή γνώμη και είναι σίγουρα άδικη, για τους πραγματικούς ορειβάτες αλλά κυρίως ανήθικη.
Οι τύποι αυτοί, λοιπόν, έχουν στήσει ένα πανηγύρι με τις εμπορικές αποστολές, σε 7άρες και 8άρες (που για κάποιους πιθανώς να είναι και 9άρες -ναι! το έχω ακούσει κι αυτό-) το οποίο ξεπέρασε πλέον κάθε όριο.
Έχουν καταντήσει, επίσης, προκειμένου να «γεμίσουν» το βιογραφικό τους, να χαρακτηρίζουν ως επιτεύγματα, την ανάβαση …..στο Κιλιμάντζαρο, την Zugspitze ή το Aconcagua και ανάλογες κορφές.
Έχει αξία που τα ανέβηκαν και μπράβο τους, αλλά σε καμμία περίπτωση, μωρέ, δεν συνιστούν επιτεύγματα.
Έχω, ξαναγράψει ότι τους εκτιμώ, πολύ, όλους αυτούς που συμμετέχουν σε αυτές (τις εμπορικές αποστολές). Αδιαφιλονίκητα, πραγματοποιούν κάτι δύσκολο, θέλει ψυχούλα, μεγάλη προσπάθεια και κουράγια.
ΑΛΛΑ, τους εκτιμώ ως εξαιρετικά ικανούς τουρίστες και όχι, βέβαια, ως top ορειβάτες.
Ας μου αναφέρει κάποιος, έναν/μία από τους διεθνώς καταξιωμένους ορειβάτες, που να συμμετείχε έστω και σε μία εμπορική αποστολή, προκειμένου να «κατακτήσει» μια κορφή. ΕΝΑΝ.
Μόνο εδώ στην Ελλάδα έχουμε τέτοιους.
Δαφνοστεφανώνουν το όνομα τους κυρίως με τις αποστολές στα Ιμαλάια (μιλάμε, πάντα για εμπορικές αποστολές, που πληρώνεις ως πελάτης και κάποιοι πραγματικοί ορειβάτες σε ανεβάζουν στις κορυφές, ενίοτε και σε τραβάνε!!!).
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τις αποστολές στα Ιμαλάια.
Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι η αίγλη των αναβάσεων στις 7 άρες και 8 άρες (από τις κλασσικές διαδρομές) άρχισε να σβήνει στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, αρχές του τρέχοντος. Σχεδόν όλα τα δύσκολα έγιναν μέχρι τότε. Κι αυτά που δεν έγιναν, θα γίνουν από κάποιους πραγματικά κορυφαίους ορειβάτες του μέλλοντος.
Δεν υπάρχει περίπτωση π.χ.η δυτική του Namcha Barwa να γίνει από πελάτες εμπορικής αποστολής.
Από τις αρχές του 2.000, λοιπόν, την σκυτάλη αυτών των αναβάσεων την πήραν τα τουριστικά γραφεία ορειβατικών αποστολών και δημιούργησαν τουριστικά πακέτα! (δεν είναι απίθανο στο μέλλον τα αντίσκηνα των Base Camps αλλά και των ψηλότερων κατασκηνώσεων, να τα δούμε και ....στο Airbnb).
Τα τουριστικά αυτά γραφεία χρησιμοποιούν τους πολύ έμπειρους και ικανούς σέρπα ώστε να ανεβάσουν τους πελάτες τους στις κορυφές.
Οι σέρπα κάποτε βοηθούσαν στις αποστολές των ορειβατών, ενώ τώρα προσφέρουν πλήρεις τουριστικές υπηρεσίες (ως υπάλληλοι, συνεργάτες ή ιδιοκτήτες εμπορικών εταιριών διοργάνωσης αποστολών).
Κουβαλάνε τον εξοπλισμό, στήνουν σταθερά σχοινιά, στήνουν/ξεστήνουν τα αντίσκηνα, βράζουν νερό, μαγειρεύουν, κουβαλάνε φιάλες οξυγόνου, σου δένουν τα κραμπόν, .....σου καθαρίζουν τα γυαλιά εάν θαμπώσουν!
Λοιπόν, εάν έχεις τα λεφτά να αγοράσεις αυτά τα πακέτα (τα οποία είναι πανάκριβα), δεν είσαι κουτσός και δεν έχεις, τι να πω, ....σύνδρομο Raynaud, κατά πάσα πιθανότητα θα ανέβεις.
Έχουν ανέβει τα τελευταία χρόνια σε 8άρες, άνθρωποι που δεν είχαν ξανανέβει σε βουνό στην ζωή τους!
Κάτι δηλώνει αυτό.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ο εξοπλισμός, τόσο σε ότι αφορά στον ρουχισμό και τα υλικά, αλλά κυρίως στην τεχνολογία του οξυγόνου έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ώστε κάνει τα πράγματα πολύ πιό απλά.
Η εμπειρία και η ικανότητα μετράει όλο και πιό λίγο στις αποστολές στις οχτάρες.
Που ακριβώς χρησιμοποιούν την εμπειρία και τις φοβερές τους ικανότητές αυτοί οι τύποι, όταν:
1. Το πρόβλημα «υψόμετρο» δεν υφίσταται καθώς χρησιμοποιούν, φιάλες οξυγόνου, πολλές μάλιστα! (όταν αναφερόμαστε στις δυσκολίες λόγω υψομέτρου εννοούμε, κυρίως, την μείωση της ατμοσφαιρικής πίεσης). Οι σύγχρονες, πανάλαφρες, συσκευές οξυγόνου ...σε «κατεβάζουν» πια τεχνητά στα 6000 μέτρα από τα 8000!
2. Τον εξοπλισμό τον ανεβάζουν οι σέρπα
3. Τις κατασκηνώσεις τις στήνουν/ξεστήνουν οι σέρπα
4. Το νερό το παρασκευάζουν οι σέρπα
5. Το φαγητό το παρασκευάζουν οι σέρπα
6. Τα σταθερά σχοινιά όπου αυτά απαιτούνται τα στήνουν οι σέρπα
7. Αποφάσεις δεν έχεις να πάρεις διότι, αποκλειστικός υπεύθυνος της ανάβασης είναι το τουριστικό γραφείο κλπ.
Αυτό που μένει να κάνουν λοιπόν, αυτοί οι τύποι, είναι απλά να μασκαρευτούν ορειβάτες, φορώντας, τις trend μάρκες του ρουχισμού τους και να τοποθετούν, αργά και σταθερά, εναλλάξ, .....το ένα πόδι τους μπροστά από το άλλο, προκειμένου να ανεβαίνουν.
Ααα. Να μην τους αδικήσω. Έχουν να ενημερώνουν και συνεχώς, δορυφορικά το F.B., Instagram κλπ
Διαβάζω άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες που παρουσιάζουν κάποιους από αυτούς τους τύπους ως υπερορειβάτες, ως θρύλους της ελληνικής ακόμη και της ευρωπαικής ορειβασίας. Τα ύστερα του κόσμου. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Kukuczka και θα κουνάει το κεφάλι του ο Wielicki (διάλεξα, όχι τόσο τυχαία δυό ονόματα, από τα πάμπολλα των γιγάντων της ορειβασίας).
Θα τους πρότεινα να κρατήσουν, αυτές τις φοβερές και τρομερές εμπειρίες τους, για πάρτη τους άντε και για να εντυπωσιάζουν την παρέα τους και όχι να τις διατυμπανίζουν, ανερυθρίαστα, δεξιά κι αριστερά, στα social media, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους, ανώτερο/η του Messner ή της Rutkiewicz, αντίστοιχα?
Βέβαια υπάρχει και η μόνιμη δικαιολογία: «οι δημοσιογράφοι τα γράφουνε, εμείς δεν γνωρίζαμε, τι φταίμε».
Προφανώς όμως, οι ίδιοι τους τα γράφουν. Που να ξέρει ο δημοσιογράφος.
Άλλωστε, ζούμε στην χώρα, του ότι δηλώσεις, είσαι!
Πες σε ένα δημοσιογράφο ότι έχεις σκαρφαλώσει:
1. χειμερινή την «Χούν» στον Όλυμπο (2.909μ.)
2. καλοκαίρι την Hornli στο θρυλικό Μάττερχορν (4.478m.) και στην ίδια «αποστολή» την «στέγη της Ευρώπης» το Mont Blanc (4.808m.)
Ποιό απ’ τα δύο θα δεχτεί να κάνει άρθρο? Προφανώς το δεύτερο (που το κάνουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, κάθε χρόνο) ενώ, το πρώτο δεν έχει γίνει ακόμη. Και, θα σε αφήσουν να γράψεις κι όση «σάλτσα» θέλεις.
Οι περισσότεροι, λοιπόν, εξ αυτών των τύπων, δεν ασχολήθηκαν ποτέ, πραγματικά, με την ορειβασία. Εννοώ, με δύσκολες αναβάσεις (χωρίς κάποιον να τους σέρνει), με δύσκολες αναρριχήσεις και ακόμη με την εκπαίδευση, με την ορεινή διάσωση, τα διοικητικά, τα προβλήματα, την ανάπτυξη της ελληνικής ορειβασίας κ.ά.
Διατείνομαι, λοιπόν, ότι προσπαθούν να καθιερώσουν ένα star system για τα δικά τους συμφέροντα ή την δικιά τους ματαιοδοξία ζημιώνοντας άμεσα κι έμμεσα τον χώρο της ορειβασίας με το σταριλίκι τους.
Χρήσιμο είναι η ορειβατική κοινότητα να προσφέρει στην κοινωνία την δυνατότητα να γνωρίσει τα βουνά και να προσφέρει, στους ανθρώπους που το επιθυμούν, τις γνώσεις που είναι απαραίτητες, για να τα απολαμβάνουν με, την μέγιστη δυνατή, ασφάλεια. Όλα τα άλλα είναι περιττά.
Σταύρος Λαζαρίδης
Στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια, εμφανίζονται κάτι απίστευτοι τύποι με υπερβολική προβολή στα social media και στα ΜΜΕ, οι οποίοι μετατρέπουν την ελληνική ορειβασία σε τσίρκο.
Ο τρόπος που αυτοπροβάλονται ως «υπερορειβάτες» και ο τρόπος που παρουσιάζουν τα «κατορθώματά» τους (μιλάμε τώρα, για εμπορικές αποστολές, ήμαρτον!), στα ΜΜΕ και στα social media είναι ο απόλυτος εκφυλισμός της ορειβασίας.
Τα βουνά, στους ορειβάτες, διδάσκουν ταπεινότητα και ήθος μεταξύ πολλών άλλων.
Αλλά στους αυτοανακηρυχθέντες αυτούς «top ορειβάτες», δεν καταφέρνουν, μάλλον, να διδάξουν και πολλά.
Αυτή η προσπάθεια να υπερπροβληθούν εν είδει celebrities, και να συστηθούν ως η αφρόκρεμα της ελληνικής ορειβασίας, παραπλανεί την κοινή γνώμη και είναι σίγουρα άδικη, για τους πραγματικούς ορειβάτες αλλά κυρίως ανήθικη.
Οι τύποι αυτοί, λοιπόν, έχουν στήσει ένα πανηγύρι με τις εμπορικές αποστολές, σε 7άρες και 8άρες (που για κάποιους πιθανώς να είναι και 9άρες -ναι! το έχω ακούσει κι αυτό-) το οποίο ξεπέρασε πλέον κάθε όριο.
Έχουν καταντήσει, επίσης, προκειμένου να «γεμίσουν» το βιογραφικό τους, να χαρακτηρίζουν ως επιτεύγματα, την ανάβαση …..στο Κιλιμάντζαρο, την Zugspitze ή το Aconcagua και ανάλογες κορφές.
Έχει αξία που τα ανέβηκαν και μπράβο τους, αλλά σε καμμία περίπτωση, μωρέ, δεν συνιστούν επιτεύγματα.
Έχω, ξαναγράψει ότι τους εκτιμώ, πολύ, όλους αυτούς που συμμετέχουν σε αυτές (τις εμπορικές αποστολές). Αδιαφιλονίκητα, πραγματοποιούν κάτι δύσκολο, θέλει ψυχούλα, μεγάλη προσπάθεια και κουράγια.
ΑΛΛΑ, τους εκτιμώ ως εξαιρετικά ικανούς τουρίστες και όχι, βέβαια, ως top ορειβάτες.
Ας μου αναφέρει κάποιος, έναν/μία από τους διεθνώς καταξιωμένους ορειβάτες, που να συμμετείχε έστω και σε μία εμπορική αποστολή, προκειμένου να «κατακτήσει» μια κορφή. ΕΝΑΝ.
Μόνο εδώ στην Ελλάδα έχουμε τέτοιους.
Δαφνοστεφανώνουν το όνομα τους κυρίως με τις αποστολές στα Ιμαλάια (μιλάμε, πάντα για εμπορικές αποστολές, που πληρώνεις ως πελάτης και κάποιοι πραγματικοί ορειβάτες σε ανεβάζουν στις κορυφές, ενίοτε και σε τραβάνε!!!).
Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τις αποστολές στα Ιμαλάια.
Κατ’ αρχάς να σημειώσω ότι η αίγλη των αναβάσεων στις 7 άρες και 8 άρες (από τις κλασσικές διαδρομές) άρχισε να σβήνει στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, αρχές του τρέχοντος. Σχεδόν όλα τα δύσκολα έγιναν μέχρι τότε. Κι αυτά που δεν έγιναν, θα γίνουν από κάποιους πραγματικά κορυφαίους ορειβάτες του μέλλοντος.
Δεν υπάρχει περίπτωση π.χ.η δυτική του Namcha Barwa να γίνει από πελάτες εμπορικής αποστολής.
Από τις αρχές του 2.000, λοιπόν, την σκυτάλη αυτών των αναβάσεων την πήραν τα τουριστικά γραφεία ορειβατικών αποστολών και δημιούργησαν τουριστικά πακέτα! (δεν είναι απίθανο στο μέλλον τα αντίσκηνα των Base Camps αλλά και των ψηλότερων κατασκηνώσεων, να τα δούμε και ....στο Airbnb).
Τα τουριστικά αυτά γραφεία χρησιμοποιούν τους πολύ έμπειρους και ικανούς σέρπα ώστε να ανεβάσουν τους πελάτες τους στις κορυφές.
Οι σέρπα κάποτε βοηθούσαν στις αποστολές των ορειβατών, ενώ τώρα προσφέρουν πλήρεις τουριστικές υπηρεσίες (ως υπάλληλοι, συνεργάτες ή ιδιοκτήτες εμπορικών εταιριών διοργάνωσης αποστολών).
Κουβαλάνε τον εξοπλισμό, στήνουν σταθερά σχοινιά, στήνουν/ξεστήνουν τα αντίσκηνα, βράζουν νερό, μαγειρεύουν, κουβαλάνε φιάλες οξυγόνου, σου δένουν τα κραμπόν, .....σου καθαρίζουν τα γυαλιά εάν θαμπώσουν!
Λοιπόν, εάν έχεις τα λεφτά να αγοράσεις αυτά τα πακέτα (τα οποία είναι πανάκριβα), δεν είσαι κουτσός και δεν έχεις, τι να πω, ....σύνδρομο Raynaud, κατά πάσα πιθανότητα θα ανέβεις.
Έχουν ανέβει τα τελευταία χρόνια σε 8άρες, άνθρωποι που δεν είχαν ξανανέβει σε βουνό στην ζωή τους!
Κάτι δηλώνει αυτό.
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι ο εξοπλισμός, τόσο σε ότι αφορά στον ρουχισμό και τα υλικά, αλλά κυρίως στην τεχνολογία του οξυγόνου έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ώστε κάνει τα πράγματα πολύ πιό απλά.
Η εμπειρία και η ικανότητα μετράει όλο και πιό λίγο στις αποστολές στις οχτάρες.
Που ακριβώς χρησιμοποιούν την εμπειρία και τις φοβερές τους ικανότητές αυτοί οι τύποι, όταν:
1. Το πρόβλημα «υψόμετρο» δεν υφίσταται καθώς χρησιμοποιούν, φιάλες οξυγόνου, πολλές μάλιστα! (όταν αναφερόμαστε στις δυσκολίες λόγω υψομέτρου εννοούμε, κυρίως, την μείωση της ατμοσφαιρικής πίεσης). Οι σύγχρονες, πανάλαφρες, συσκευές οξυγόνου ...σε «κατεβάζουν» πια τεχνητά στα 6000 μέτρα από τα 8000!
2. Τον εξοπλισμό τον ανεβάζουν οι σέρπα
3. Τις κατασκηνώσεις τις στήνουν/ξεστήνουν οι σέρπα
4. Το νερό το παρασκευάζουν οι σέρπα
5. Το φαγητό το παρασκευάζουν οι σέρπα
6. Τα σταθερά σχοινιά όπου αυτά απαιτούνται τα στήνουν οι σέρπα
7. Αποφάσεις δεν έχεις να πάρεις διότι, αποκλειστικός υπεύθυνος της ανάβασης είναι το τουριστικό γραφείο κλπ.
Αυτό που μένει να κάνουν λοιπόν, αυτοί οι τύποι, είναι απλά να μασκαρευτούν ορειβάτες, φορώντας, τις trend μάρκες του ρουχισμού τους και να τοποθετούν, αργά και σταθερά, εναλλάξ, .....το ένα πόδι τους μπροστά από το άλλο, προκειμένου να ανεβαίνουν.
Ααα. Να μην τους αδικήσω. Έχουν να ενημερώνουν και συνεχώς, δορυφορικά το F.B., Instagram κλπ
Διαβάζω άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες που παρουσιάζουν κάποιους από αυτούς τους τύπους ως υπερορειβάτες, ως θρύλους της ελληνικής ακόμη και της ευρωπαικής ορειβασίας. Τα ύστερα του κόσμου. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Kukuczka και θα κουνάει το κεφάλι του ο Wielicki (διάλεξα, όχι τόσο τυχαία δυό ονόματα, από τα πάμπολλα των γιγάντων της ορειβασίας).
Θα τους πρότεινα να κρατήσουν, αυτές τις φοβερές και τρομερές εμπειρίες τους, για πάρτη τους άντε και για να εντυπωσιάζουν την παρέα τους και όχι να τις διατυμπανίζουν, ανερυθρίαστα, δεξιά κι αριστερά, στα social media, παρουσιάζοντας τον εαυτό τους, ανώτερο/η του Messner ή της Rutkiewicz, αντίστοιχα?
Βέβαια υπάρχει και η μόνιμη δικαιολογία: «οι δημοσιογράφοι τα γράφουνε, εμείς δεν γνωρίζαμε, τι φταίμε».
Προφανώς όμως, οι ίδιοι τους τα γράφουν. Που να ξέρει ο δημοσιογράφος.
Άλλωστε, ζούμε στην χώρα, του ότι δηλώσεις, είσαι!
Πες σε ένα δημοσιογράφο ότι έχεις σκαρφαλώσει:
1. χειμερινή την «Χούν» στον Όλυμπο (2.909μ.)
2. καλοκαίρι την Hornli στο θρυλικό Μάττερχορν (4.478m.) και στην ίδια «αποστολή» την «στέγη της Ευρώπης» το Mont Blanc (4.808m.)
Ποιό απ’ τα δύο θα δεχτεί να κάνει άρθρο? Προφανώς το δεύτερο (που το κάνουν εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, κάθε χρόνο) ενώ, το πρώτο δεν έχει γίνει ακόμη. Και, θα σε αφήσουν να γράψεις κι όση «σάλτσα» θέλεις.
Οι περισσότεροι, λοιπόν, εξ αυτών των τύπων, δεν ασχολήθηκαν ποτέ, πραγματικά, με την ορειβασία. Εννοώ, με δύσκολες αναβάσεις (χωρίς κάποιον να τους σέρνει), με δύσκολες αναρριχήσεις και ακόμη με την εκπαίδευση, με την ορεινή διάσωση, τα διοικητικά, τα προβλήματα, την ανάπτυξη της ελληνικής ορειβασίας κ.ά.
Διατείνομαι, λοιπόν, ότι προσπαθούν να καθιερώσουν ένα star system για τα δικά τους συμφέροντα ή την δικιά τους ματαιοδοξία ζημιώνοντας άμεσα κι έμμεσα τον χώρο της ορειβασίας με το σταριλίκι τους.
Χρήσιμο είναι η ορειβατική κοινότητα να προσφέρει στην κοινωνία την δυνατότητα να γνωρίσει τα βουνά και να προσφέρει, στους ανθρώπους που το επιθυμούν, τις γνώσεις που είναι απαραίτητες, για να τα απολαμβάνουν με, την μέγιστη δυνατή, ασφάλεια. Όλα τα άλλα είναι περιττά.
Σταύρος Λαζαρίδης