Αστράκα νέα διαδρομή.

[jimbean]

Το σκ που μας πέρασε ανεβήκαμε στην Αστράκα με τον φίλο Ιωνά για να κάνουμε τον "μηνίσκο" με τέλειωμα "ανσασερ" και την "απλή μέθοδος των τριών". Λόγω υποχρεώσεων ξεκινήσαμε από Γιάννενα στις 10 οπότε ξεκινήσαμε το περπάτημα στις 12 με σκοπό να κοιμηθούμε στην τελευταία βρύση. Οι πληροφορίες που είχαμε είναι ότι από εκεί προσεγγίζεις εύκολα τον μηνίσκο. Αρχικά να πω εδώ για όποιον θέλει να κάνει το μονοπάτι βράδυ πως ούτε αρκούδα είδαμε ούτε τα τσομπανοσκυλα ήταν λυμένα όπως μας είπαν κάποιοι από το χωριό, τα οποία βέβαια και λυμένα να ήταν αμα τα δεις τι κάψερα είναι πιο πολύ τα λυπάσαι από ότι τα φοβάσαι.

Το πρωί στις 6 που ξεκινήσαμε για μηνίσκο συνειδητοποιήσαμε ότι ο μηνίσκος ήταν αρκετά ψηλά από εκεί που ειμασταν οπότε οι πληροφορίες ήταν λάθος, όλες αυτές οι διαδρομές σε αυτή την πλευρά της Αστράκας προσεγγίζονται πιο εύκολα από το καταφύγιο με μια ήπια ανηφόρα και μετά τραβέρσαροντας. Όπως και να έχει φορτωμένοι ξεκινήσαμε την πολύ σκληρή ανηφόρα από εκεί που ειμασταν και βρεθήκαμε σε ένα βράχο λίγο μικρότερο από αυτό του μηνίσκου όπου αποφασίσαμε να κάνουμε την πιο εύκολη γραμμή (που τελείωνε στην αρχή του ανσασερ) σαν ζέσταμα και να μπούμε μετά στο μηνίσκο.

Τελικά αυτό που νομίσαμε ότι θα ήταν 3-4αρι για παπούτσια πρόσβασης έβγαλε 3 σχοινιες με την δεύτερη να έχει ένα απαιτητικό και φουλ εκτεθειμένο πέρασμα στο VI+ σε γκρι πολύ μασιφ σχεδόν λείο βράχο. Ο βράχος γενικά είναι πολύ καλής ποιότητας και παρότι τα δύο δύσκολα περάσματα των δύο πρώτων σκοινιων ασφαλίζονται πολύ καλά με friend, καρύδια, ιμάντες στα περισσότερα υπόλοιπα εύκολα σημεία (III,IV) ο βραχος είναι τόσο λείος που δεν παίρνει τίποτα. Παρότι είχαμε καρφιά μαζί μας δεν τα χρειάστηκαμε ποτέ και χρησιμοποιήσαμε μόνο friends (από 0-4), μια σειρά καρύδια και μια σειρά κουδουνες οπότε και δεν αφήσαμε τίποτα στο βράχο.

"Sorry, not sorry" VI+ 100m

Αφού κάνουμε το μονοπάτι υπάρχει μια μικρή πρόσβαση με ένα εύκολο πέρασμα για να φτάσουμε στην βάση της πρώτης σκοινιας.

Η πρώτη σκοινιά (αφήσαμε κούκο από κάτω) ξεκινά από λεία πλάκα (IV) που ασφαλίζετε όμως για να βγούμε σε πατάρι από όπου ξεκινά το δύσκολο πέρασμα (VI-). Εκεί βρίσκουμε θετική λεία πλάκα με κρυμμένα καλά πιασίματα που αριστερά έχει σχισμή (που παίρνει καλά friend) η οποία και ανοίγει πολύ στο τέλος της πλάκας και καταλήγει να γίνει διεδρο με χορτάρια. Μετά μπαίνουμε σε εύκολο πεδίο με πυκνούς μικρούς κέδρους για να κάνουμε μια εύκολη αλλά πολύ εκτεθειμένη τραβέρσα που δεν ασφαλίζετε και να βγούμε σε εύκολο διεδρο με καλό μυτικι στο τέλος. Μετά το διεδρο καταλήγουμε σε μικρή σπηλιά που κάνουμε ρελέ σε υλικά .

Η δεύτερη σκοινιά ξεκινά μερικά μέτρα αριστερά από τη σπηλιά σε ένα όχι τόσο συμπαγές διεδρο με μέτριο μυτικι στο τέλος. Μετά το μυτικι βγαίνουμε σε πλάκα με σχισμή στα δεξιά και κινούμαστε ελαφρώς αριστερά για να βγούμε στο δύσκολο πέρασμα. Εκεί θα βρούμε άρνηση σε χούφτες που όμως ασφαλίζετε με ένα ιμάντα σε ένα τύπου μυτικι και σήκωμα σε πολύ εκτεθειμένο πεδίο με μικρό κρυμμένο πιάσιμο. Ο βράχος μοιάζει γυμνός από πιασίματα αλλά έχει ακριβώς αυτά που χρειάζεται. Έπειτα βγαίνουμε σε διεδρο με κέδρους και καταλήγουμε σε μυτικια όπου και κάνουμε το ρελέ.

Η τρίτη σκοινιά είναι πολύ εύκολη διαλέγουμε τον πιο εύκολο δρόμο για την κορυφή όπου κάνουμε ρελέ σε μυτικια. Από εκεί με λίγο καταρρίχηση καταλήγουμε πάνω από το μεγάλο boulder πριν την αρχή του ανσασερ και 100 μέτρα κάτω από το μηνίσκο οπότε γυρίζουμε με το μονοπάτι.

Η διαδρομή είναι μια πολύ όμορφη μικρή αλπική διαδρομή με το εκτεθειμένο πέρασμα της δεύτερης σκοινιας να θυμίζει σπορ σκαρφαλώμα και μια καλή επιλογή για κάποιον που θέλει να τη πέσει στην τελευταία βρύση, υποθετικά σε μια καλή καιρικά μέρα κάποιος θα μπορούσε να την κάνει και να συνεχίσει στο ανσασερ ή στο μηνίσκο. Εναλλακτικά για να προσεγγίσουμε την διαδρομή από το καταφύγιο αφού φτάσουμε στο μεγάλο boulder στην αρχή του ανσασερ κατεβαίνουμε και μπαίνουμε κατευθείαν στην βάση της πρώτης σκοινιας.

Πσ η χάραξη στην τελευταία φωτό του πάνω μέρους του ανσασερ και του μηνίσκου είναι στο περίπου.