Μια και σπάνια γίνεται πια λόγος για την ορειβατική εκπαίδευση στην Ελλάδα, θα ήθελα να θέσω ορισμένα θέματα στο forum περιμένωντας βέβαια με ανυπομονησία τις παρατηρήσεις όλων εσας που έχοντας ή μη κάποια εμπειρία ενδιαφέρεστε...
Το σημαντικότερο αφορά στο νέο κανονισμό εκπαίδευσης της ΕΟΟΑ που ελπίζω να βγεί σύντομα.
Για όσους δεν γνωρίζουν το σύστημα ορειβατικής εκπαίδευσης που υπάρχει στη χώρα ρυθμίζεται από κανόνες της ομοσπονδίας, η οποία είναι και η μόνη αρχή που μπορεί να πιστοποιήσει την ποιότητα της εκπαίδευσης αναγνωρίζοντας τις σχολές που κάνουν τα σωματεία της.
Εννοείται ότι κάθε δραστηριότητα εκτός ορειβατικών σωματείων δεν ανγνωρίζεται από την ΕΟΟΑ.
Ένα πρώτο θέμα βέβαια είναι αν είναι σωστό η ΕΟΟΑ να αναγνωρίζει μόνο σχολές σωματείων της και όχι άλλων σωματείων ή ιδιωτών και τι θα μπορούσε να γίνει ώστε τέτοιες σχολές να αρχίσουν (αν πρέπει) να αναγνωρίζονται.
Ένα δεύτερο θέμα έχει να κάνει με τα αναγνωρισμένα επίπεδα εκπαίδευσης. Ο νυν κανονισμός προβλέπει 2 (αρχαρίων και μέσου επιπέδου). Ως τώρα αυτό έχει λειτουργήσει μάλλον με κάποια προβλήματα. Το σημαντικότερο από αυτά είναι ότι ο μεγάλος όγκος αποφοίτων του επιπέδου αρχαρίων δεν συνεχίζει στην μέσου επιπέδου (σχεδόν 1/10 συνεχίζει στην Αττική στην καλύτερη περίπτωση). Θα μπορούσε να προστεθεί άραγε και ένα τρίτο επίπεδο και όλα να έρθουν πιο κοντά; Δηλαδή η μετάβαση από την μια σχολή στην άλλη να είναι συνεχής.
Επίσης, ένα κρίσιμο ζήτημα αφορά στην προυπόθεση κατοχής αναγνωρισμένου πτυχίου για την μετάβαση από το ένα επίπεδο στο άλλο.
Τέλος, όσο αφορά τις σχολές εκπαιδευτών, υπάρχει η σκέψη να γίνει μια προσπάθεια εξομοίωσης με τα στάνταρ της UIAA όπου προβλέπεται η ύπαρξη τριών ξεχωριστών τίτλων εκπαιδευτών με διακριτές δραστηριότητες: Ορειβασίας (χειμερινή πεζοπορία -αναρρίχηση βράχου, χειμερινή αναρρίχηση), Ορειβατικού σκι (ορειβατικό σκι) και Αναρρίχησης Βράχου (αναρρίχηση βράχου σε οργανωμένα αναρριχητικά πεδία κάτω από 1000 μέτρα -όχι σε βουνό).
Το θέμα βέβαια της εκπαίδευσης είναι μεγάλο οπότε ότιδήποτε υπάρχει να προστεθεί φαντάζομαι θα είναι ευπρόσδεκτο.
Αναμένοντας ...
Βούτυρος
Κανονισμός Εκπαίδευσης ΕΟΟΑ
Σχετικά με αυτά δεν έχω καμία αρμοδιότητα να κρίνω. Θα εκφράσω όμως την άποψη μου. Αν κάποια/ος θέλει να γίνει κάποια στιγμή εκπαιδευτής έχει ούτως ή άλλως ανεκτίμητη αξία να γαλουγηθεί μέσα σε κάποιο σύλλογο. Αν πάλι δεν την/τον ενδιαφέρει να ''κάνει καριέρα'' ως εκπαιδευτής ή οδηγός βουνού η αναφερόμενη αναγνώριση περισσεύει ώς μη απαραίτητη. Έτσι λέω ναι, δηλαδή, μόνο οι σύλλογοι να δίνουν ''πτυχία''.Ένα πρώτο θέμα βέβαια είναι αν είναι σωστό η ΕΟΟΑ να αναγνωρίζει μόνο σχολές σωματείων της και όχι άλλων σωματείων ή ιδιωτών και τι θα μπορούσε να γίνει ώστε τέτοιες σχολές να αρχίσουν (αν πρέπει) να αναγνωρίζονται.
Εδώ μου φαίνεται ότι το πάμε πολύ μακριά με τα ''πτυχία''.Το σημαντικότερο από αυτά είναι ότι ο μεγάλος όγκος αποφοίτων του επιπέδου αρχαρίων δεν συνεχίζει στην μέσου επιπέδου (σχεδόν 1/10 συνεχίζει στην Αττική στην καλύτερη περίπτωση). Θα μπορούσε να προστεθεί άραγε και ένα τρίτο επίπεδο και όλα να έρθουν πιο κοντά; Δηλαδή η μετάβαση από την μια σχολή στην άλλη να είναι συνεχής.
Η αναρρίχηση είναι πράξη και η ορειβασία πάνω από όλα εμπειρία και τα πτυχία είναι για τα συρτάρια. Όποιος έχει πραγματικό ενδιαφέρον και ταλέντο και θέλει να συνεχίσει θα συνεχίσει. Έτσι και αλλιώς να μην γελιόμαστε - από την ''αρχαρίων'' σε μια ''μέσου'' δεν είναι δα και κανένα τρομερό βήμα. Όποιοι κάνουν κέφι συνεχίζουν και για μάστερ!
Προσωπικά δεν το θεωρώ απαραίτητο. Αρκεί να υπάρχει μια σφαιρική αξιολόγηση προ της εισαγωγής σε κάποιο ''ανώτερο επίπεδο'' κατευθείαν. Πάντως αν ήμουν εκπαιδευτής μάλλον θα σκεφτόμουν διαφορετικά και δεν θα έπαιρνα κάποιον να τον δέσω με έναν άλλον ανυποψίαστο επικεφαλής, όσες διαδρομές και να έχει κάνει προ της σχολής ο πρώτος. Εξάλλου μέσα από τις σχολές συνειδητοποιείται καλύτερα και η αίσθηση της ευθύνης προς την ομάδα και άλλα ηχηρά παρόμοια.Επίσης, ένα κρίσιμο ζήτημα αφορά στην προυπόθεση κατοχής αναγνωρισμένου πτυχίου για την μετάβαση από το ένα επίπεδο στο άλλο.
Εδώ είμαι 100% υπέρ αυτού του διαχωρισμού. Ειδικά για τα Ελληνικά βουνά το σκι δεν είναι απαραίτητο εφόδιο για έναν ορειβάτη-αναρριχητή και όλες οι τεχνικές και θεωρίες για το σκι δεν προυποθέτουν να είναι κανείς ορειβάτης-αναρριχητής. Τα δύο πράγματα μπορούν και οφείλουν να διαχωριστούν για την αναβάθμιση αμφοτέρων. Όπως κάποιος που θέλει να κάνει βουνό δεν είναι υποχρεωμένος από καμία ανάγκη να μάθει σκι έτσι -και ακριβώς για αυτό το λόγο- δεν χρειάζεται να εκπαιδευτεί και ο εκπαιδευτής του. Διαφορετικά όταν όλοι οι εκπαιδευτές μαθαίνουν σκι για να μην το διδάσκουν στις σχολές είναι δώρον άδωρον, δεν είναι?Τέλος, όσο αφορά τις σχολές εκπαιδευτών, υπάρχει η σκέψη να γίνει μια προσπάθεια εξομοίωσης με τα στάνταρ της UIAA όπου προβλέπεται η ύπαρξη τριών ξεχωριστών τίτλων εκπαιδευτών με διακριτές δραστηριότητες: Ορειβασίας (χειμερινή πεζοπορία -αναρρίχηση βράχου, χειμερινή αναρρίχηση), Ορειβατικού σκι (ορειβατικό σκι) και Αναρρίχησης Βράχου (αναρρίχηση βράχου σε οργανωμένα αναρριχητικά πεδία κάτω από 1000 μέτρα -όχι σε βουνό).
Όσον αφορά τον ''διαχωρισμό'' με την σπορ αναρρίχηση (ας μην ξεχνάμε ότι είμαστε σε αυθεντικό βουνήσιο site) νομίζω ότι αυτό θα αύξανε την συναίσθηση του τί είναι βουνό και ορειβασία και ίσως μάλιστα να εκδίδαμε και ειδικές βίζες στους αναρριχητές των χαμηλών βράχων για να σκαρφαλώσουν στα ψηλά. χα χα
Ας δούμε τι έχει να πουν και οι άλλοι φίλοι καθώς
και ο δεσπότης της ορειβατικής θεωρίας και πρακτικής.
Και τώρα είναι ώρα για ύπνο
στην Εσπερία. Νά 'στε καλά.
Ibex
"Πολλὰ μὲν ἄλλα Νύμφαι κἠμὲ δίδαξαν ἀν᾽ ᾤρεα βουκολέοντα ἐσθλά." Π.Α.
αυτες τις μερες αρχισα να κοιταω λιγο τους κανονισμους για τους εκπαιδευτες και γενικοτερα το καθεστος οσον αφορα την αναριχηση στην ελλαδα,και μου εκανε μεγαλη εντυπωση η πολυπλοκη θα ελεγα κατασταση που επικρατει για τους τιτλους εκπαιδευτων.
οντος στο εξωτερικο ο διαχωρισμος των δραστηριοτητων βουνου ειναι πιο ξεκαθαρος,
για παραδειγμα ενας εκπαιδευτης αναριχησης ( free climbing ) δεν ειναι υποχρεωμενος να εχει σχεση με το ορειβατικο σκι!
εγω που ειμαι ιταλια και ασχολουμαι καποια χρονια με την αναριχηση ( σε τεχνιτες πιστες και σε βραχο, χωρις να εχω κανει αρκετες διαδρομες με πολλες σχοινιες , γιαιτι ασχολουμαι κυριως με διαδρομες βραχου μεχρι 35 μετρα) θα δωσω φετοσ εξετασεις για εκπαιδευτης αναριχησης βραχου, ( ενοειτε οτι με τον τιτλο αυτο μπορω να ειμαι εκπαιδευτησ σε γυμναστηριο,τεχνιτες πιστες)
αλλα με το σκι δεν εχω καμοια επαφη,ειχα δοκιμασει δεν μου αρεσε και δεν κανω,και με βασει τους κανονισμους τις ιταλικης ομοσπονδιας δεν ειμαι υποχρεωμενος.
με οσα λοιπον εχω διαβασει αυτες τις μερες στου κανονισμους τις ελλαδας, δεν θα μπορουσα να ειμουν εκπαιδευτης, ενω εδω και εναμιση χρονο προπονω παιδια ηλικιας 7-15 χρονων με μαι βεβαιωση εκπαιδευτη αρχαριων.
βασικα υα προσπαθησω να καταλαβω περισσοτερα απο τους νεουσ κανονισμους τις ελληνικης ομοσπονδιας,πιθανον μου εχει ξεφυγει κατι οταν τις διαβαζα.
οντος στο εξωτερικο ο διαχωρισμος των δραστηριοτητων βουνου ειναι πιο ξεκαθαρος,
για παραδειγμα ενας εκπαιδευτης αναριχησης ( free climbing ) δεν ειναι υποχρεωμενος να εχει σχεση με το ορειβατικο σκι!
εγω που ειμαι ιταλια και ασχολουμαι καποια χρονια με την αναριχηση ( σε τεχνιτες πιστες και σε βραχο, χωρις να εχω κανει αρκετες διαδρομες με πολλες σχοινιες , γιαιτι ασχολουμαι κυριως με διαδρομες βραχου μεχρι 35 μετρα) θα δωσω φετοσ εξετασεις για εκπαιδευτης αναριχησης βραχου, ( ενοειτε οτι με τον τιτλο αυτο μπορω να ειμαι εκπαιδευτησ σε γυμναστηριο,τεχνιτες πιστες)
αλλα με το σκι δεν εχω καμοια επαφη,ειχα δοκιμασει δεν μου αρεσε και δεν κανω,και με βασει τους κανονισμους τις ιταλικης ομοσπονδιας δεν ειμαι υποχρεωμενος.
με οσα λοιπον εχω διαβασει αυτες τις μερες στου κανονισμους τις ελλαδας, δεν θα μπορουσα να ειμουν εκπαιδευτης, ενω εδω και εναμιση χρονο προπονω παιδια ηλικιας 7-15 χρονων με μαι βεβαιωση εκπαιδευτη αρχαριων.
βασικα υα προσπαθησω να καταλαβω περισσοτερα απο τους νεουσ κανονισμους τις ελληνικης ομοσπονδιας,πιθανον μου εχει ξεφυγει κατι οταν τις διαβαζα.
CHE BELLA GIORNATA CHE E STATA!!!!
Θέλω και εγώ με την σειρά μου,όπως καλά τα είπε ο φίλος tzam να ρωτήσω για ποιο λόγο πρέπει να ξέρει ο Εκπαιδευτής Αναρρίχησης και Ορειβασίας Ορειβατικό Σκι.Προσωπικά εγώ ασχολούμαι και με σκι και με snowboard αλλά προτειμώ να φορτώνω το σανίδι στον ώμο και να ανεβαίνω....Στην περίπτωση που κάποιος θέλει να γίνει εκπαιδευταράς θα πρέπει αναγκαστικά να μαθαίνει και ορειβατικό σκί;Μετά από την σχολή μέσου επιπέδου ποιά σχολή ακολουθεί;
Διάβασε το Ορειβατική εκπαίδευση αν και μάλλον έχει αλλάξει (ή αλλάζει) ο κανονισμός εκπαίδευσης της ΕΟΟΑ.
Re: Κανονισμός Εκπαίδευσης ΕΟΟΑ
Δεν ξερω αν η ΕΟΟΑ είναι ο αρμόδιος αλλά το σίγουρο είναι ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένας κοινά αποδεκτός μηχανισμός αξιολόγησης και πιστοποίησης ιδιωτών η άλλων σωματείων. Η ΕΟΟΑ πρέπει να εξετάσει οχι μόνο αν τη συμφέρει να αναλάβει αυτή τη διαδικασία και κυρίως πόσο επιζήμιο είναι να μην την αναλάβειvoutiros wrote: Ένα πρώτο θέμα βέβαια είναι αν είναι σωστό η ΕΟΟΑ να αναγνωρίζει μόνο σχολές σωματείων της και όχι άλλων σωματείων ή ιδιωτών και τι θα μπορούσε να γίνει ώστε τέτοιες σχολές να αρχίσουν (αν πρέπει) να αναγνωρίζονται.
Δε είμαι σίγουρος κατά πόσο το πρόβλημα είναι η ζήτηση. Η προσωπική μου εμπειρία παραπέμπει μάλλον στην ελλιπή προσφορά. Όταν τέλειωσα την αρχαρίων το 2001 έψαχνα για καιρό προκειμένου να συνεχίσω στη μέσου αλλά για 2 χρόνια μέχρι που έφυγα για εξωτερικό δεν έγινε ποτέ τέτοια σχολήvoutiros wrote: Ένα δεύτερο θέμα έχει να κάνει με τα αναγνωρισμένα επίπεδα εκπαίδευσης. Ο νυν κανονισμός προβλέπει 2 (αρχαρίων και μέσου επιπέδου). Ως τώρα αυτό έχει λειτουργήσει μάλλον με κάποια προβλήματα. Το σημαντικότερο από αυτά είναι ότι ο μεγάλος όγκος αποφοίτων του επιπέδου αρχαρίων δεν συνεχίζει στην μέσου επιπέδου (σχεδόν 1/10 συνεχίζει στην Αττική στην καλύτερη περίπτωση).
Αυτό ακούγεται πολύ λογικό αν και από μόνο του δεν λύνει το πρόβλημα.voutiros wrote: Τέλος, όσο αφορά τις σχολές εκπαιδευτών, υπάρχει η σκέψη να γίνει μια προσπάθεια εξομοίωσης με τα στάνταρ της UIAA όπου προβλέπεται η ύπαρξη τριών ξεχωριστών τίτλων εκπαιδευτών με διακριτές δραστηριότητες:
Το επίπεδο των σχολών στην Ελλάδα είναι χαμηλό και κατά την ταπεινή μου γνώμη κύριοι υπαίτιοι γι αυτό είναι οι ίδιοι οι εκπαιδευτές. Το ότι είσαι καλός ορειβάτης δε σημαίνει ότι είσαι και καλός εκπαιδευτής. Στην πραγματικότητα το δεύτερο δεν προαπαιτεί καν το πρώτο. Σε μια σχολή αρχαρίων ο εκπαιδευόμενος οφείλει να μάθει πολύ βασικά πράγματα με έμφαση στην ασφάλεια και στην κατανόηση της μηχανικής του συστήματος προώθησης στο βράχο. Πολλοί είναι αυτοί που αγνοούν βασικές αρχές οι ίδιοι, πόσο μάλλον τον τρόπο για να τις μεταδώσουν στους μαθητές τους. Ξέρεις πιο πολλούς εκπαιδευτές από εμένα και πιστεύω καταλαβαίνεις τι εννοώ. Όσο απαισιόδοξο κι αν ακούγεται πιστεύω ότι ο τρόπος με τον οποίο γίνονται οι περισσότερες σχολές σήμερα παράγει ανεύθυνους και ημιμαθείς αναρριχητές καθρέπτες των εκπαιδευτών τους. Βέβαια υπάρχουν και οι εξαιρέσεις...
Τελικά όμως η ΕΟOΑ πρέπει να ασχολείται με το διαχωρισμό των ειδικοτήτων ή υπάρχουν πιο άμεσοι τρόποι για τη βελτίωση του επιπέδου των σχολών (που τελικά είναι και το ζητούμενο
Για όσους δεν τον έχουν διαβάσει, ο νέος κανονισμός εκπαίδευσης είναι έδώ
http://www.eooa.gr/ekpaideusi/kanonismoi.asp
και αξίζει να τον μελετήσει κανείς προσεκτικά.
http://www.eooa.gr/ekpaideusi/kanonismoi.asp
και αξίζει να τον μελετήσει κανείς προσεκτικά.
-
angelobike
- Posts: 225
- Joined: 20 Apr 2007 19:52
- Location: athina
- Contact:
Όντως πολύ ενδιαφέρον... Μία ερώτηση μου γεννήθηκε όταν ειδα τα τρία επίπεδα σχολών. Αν κάποιος θέλει να πει ότι εχει ολοκληρωμένη εκπαίδευση θα πρέπει να έχει κάνει 6 σχολεία και αν βαλουμε και το σκι 9. Δεν ξέρω ποιές είναι οι τρέχουσες τιμές των σχολείων, αλλά νομίζω ότι ο εκπαιδευόμενος θα έχει ένα σοβαρό ποσό να πληρώσει και ίσως αυτό είναι ανασταλτικό (ίσως και να είναι μόνο ιδεα μου και να μην είναι έτσι...).
ΑΣΣΑΡΙΩΤΑΚΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ
ΕΟΔ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΕΟΔ ΑΤΤΙΚΗΣ
Σχετικά με το ακανθώδες θέμα της ορειβατικής εκπαίδευσης στη χώρα μας, το οποίο άνοιξε πριν από κανά χρόνο ο "Voutiros" στο αρχικό του post, έχω να παρατηρήσω ότι τον τελευταίο καιρό διαπιστώνεται μια κάποια κινητικότητα.
Ο νέος κανονισμός εκπαίδευσης Ε.Ο.Ο.Α.
(http://www.eooa.gr/docs/kaonismoi_ekpaideusis.pdf)
ολοκληρώθηκε και ψηφίστηκε (στις αρχές του χρόνου), ενώ αναμένουμε όλοι με ενδιαφέρον τα "επί της ουσίας" αποτελέσματά του τα οποία ακόμη δεν έχουν αρχίσει να γίνονται ορατά.
Πέρα απ' την ουσία όμως, υπάρχει συχνά και το "νομικό" σκέλος της υπόθεσης, για το οποίο οι περισσότεροι από εμάς (και σίγουρα εγώ) δεν έχουμε τη γνώση και τη δυνατότητα να εκφέρουμε κάποια έγκυρη άποψη.
Για τους σκοπούς της συζήτησης, παραθέτω σχετικό άρθρο του ορειβάτη και νομικού κ. Γιώργου Φ. Πρίντεζη το οποίο δημοσιεύτηκε στις αρχές του μήνα στο Α-Ζ
http://www.a-z.gr/index.php?name=News&f ... e&sid=3291
Όποιος μπει στη διαδικασία να το διαβάσει, θα καταλήξει στο εξής απλό και ασφαλές συμπέρασμα :
"Παρ' τ' αυγό και κούρευτο!"
Ο νέος κανονισμός εκπαίδευσης Ε.Ο.Ο.Α.
(http://www.eooa.gr/docs/kaonismoi_ekpaideusis.pdf)
ολοκληρώθηκε και ψηφίστηκε (στις αρχές του χρόνου), ενώ αναμένουμε όλοι με ενδιαφέρον τα "επί της ουσίας" αποτελέσματά του τα οποία ακόμη δεν έχουν αρχίσει να γίνονται ορατά.
Πέρα απ' την ουσία όμως, υπάρχει συχνά και το "νομικό" σκέλος της υπόθεσης, για το οποίο οι περισσότεροι από εμάς (και σίγουρα εγώ) δεν έχουμε τη γνώση και τη δυνατότητα να εκφέρουμε κάποια έγκυρη άποψη.
Για τους σκοπούς της συζήτησης, παραθέτω σχετικό άρθρο του ορειβάτη και νομικού κ. Γιώργου Φ. Πρίντεζη το οποίο δημοσιεύτηκε στις αρχές του μήνα στο Α-Ζ
http://www.a-z.gr/index.php?name=News&f ... e&sid=3291
Όποιος μπει στη διαδικασία να το διαβάσει, θα καταλήξει στο εξής απλό και ασφαλές συμπέρασμα :
"Παρ' τ' αυγό και κούρευτο!"
Η φετινή εκπαιδευτική περίοδος, η πρώτη με την εφαρμογή των νέων κανονισμών στην σχολή Αρχαρίων, έληξε δημιουργώντας αρκετά προβλήματα στις σχολές που θέλησαν να εντάξουν τις δύο σχολές σε μία γενικότερη δίνοντας μια πιο σφαιρική εκπαίδευση στους νέους ορειβάτες – αναρριχητές (σχολές ΕΟΣ Αθήνας & Κρήτης που οργάνωσα εγώ). Σας στέλνω την επιστολή που έστειλα στον πρόεδρο της ΕΟΟΑ στα πλαίσια του απολογισμού της σχολής της Κρήτης που υπήρξαν και τα περισσότερα προβλήματα.
Β.Β.
Αθήνα, 9 Ιουνίου 2008
Προς: κ. Δημ. Γεωργούλη
Πρόεδρο Ε.Ο.Ο.Α.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της ΕΟΟΑ
Στο πλαίσιο του απολογισμού, για την πραγματοποίηση της σχολής ορειβασίας αρχαρίων στην Περιφέρεια Κρήτης, τον οποίο οφείλω ως υπεύθυνος εκπαιδευτής να σας υποβάλω, σας καταθέτω, με κάθε σεβασμό, προβληματισμό μου για τα αποτελέσματα της εφαρμογής των νέων εκπαιδευτικών κανονισμών της Ομοσπονδίας, επισημαίνοντας την διάθεση συνεργασίας και πρωτίστως την καλή μου πρόθεση για διευκόλυνση του εκπαιδευτικού έργου προς όφελος της ορειβασίας.
Η εκπαίδευση για μένα είναι έργο ζωής προς όφελος της ορειβασίας αλλά και των ορειβατικών συλλόγων.
Κανένα βουνό, από όσα έχω ανέβει, δεν μου έχει δώσει την μεγάλη χαρά που μου δίνει η συνάντηση στο βουνό με παλαιούς μαθητές σχολών των οποίων είχα την ευθύνη, όταν αυτοί σκαρφαλώνουν με σεβασμό προς το βουνό, προς την ιστορία που έχουν γράψει στα βράχια οι παλαιότεροι από εμάς και κυρίως με αντίληψη που δεν υπερβαίνει τα όρια της αναρριχητικής ηθικής και δεοντολογίας.
Καμμία ανάβασή μου δεν μου έχει προσφέρει την ικανοποίηση που μου χαρίζει η συμμετοχή ορειβατών, που παρακολούθησαν την σχολή αρχαρίων υπό την ευθύνη μου, στα κοινά του συλλόγου τους όπου πραγματικά φαίνεται η αγάπη τους για την ορειβασία και το σωματείο τους.
Ας μην ξεχνούμε ότι η σχολή αρχαρίων οφείλει, μεταξύ των άλλων, να μπολιάζει τους μαθητές με αγάπη για την ορειβασία και τους ορειβατικούς συλλόγους, με σεβασμό προς τους κανόνες δεοντολογίας και ηθικής του σπορ και βεβαίως με αγάπη για την ορεινή φύση .
Το μέλλον της ορειβασίας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό και από τον τρόπο λειτουργίας των σχολών αρχαρίων, εννοώντας την ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό της καρδιάς του σπορ, δηλαδή της οργάνωσης που έχει η ορειβασία σε επίπεδο ομοσπονδίας και συλλόγων υπό την σκέπη της. Όλο αυτό το σκεπτικό δεν έχει σχέση με τις σχολές ορειβασίας ιδιωτών ή με τα οργανωμένα ιδιωτικά γραφεία περιπέτειας.
H περασμένη εκπαιδευτική ορειβατική περίοδος αποτέλεσε την πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων κανονισμών εκπαίδευσης.
Κατά την άποψή μου, στην υλοποίηση της σχολής ορειβασίας στην Περιφέρεια Κρήτης φάνηκε η δυσκολία εφαρμογής κάποιων διατάξεων των κανονισμών (δεν αναφέρομαι στο σύνολο του εκπαιδευτικού κανονισμού, ο οποίος έχει πολλά θετικά σημεία κατά την γνώμη μου), όσον αφορά στην σχολή αρχαρίων. Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας ενημερώσω, έτσι ώστε να έχετε μίαν επιπλέον πληροφόρηση για ό,τι σημαίνει στην καθημερινότητα των σχολών η εφαρμογή των κανονισμών.
Α. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Ειδικά στους συλλόγους της επαρχίας δημιουργούνται προβλήματα και γράφω αυτό ορμώμενος από την εμπειρία ιδιαίτερα της Περιφέρειας Κρήτης, για την οποία είχα την ευθύνη οργάνωσης της σχολής ορειβασίας, φέτος μέσω του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου και πριν δύο χρόνια μέσω του Ε.Ο.Σ. Χανίων.
Οι ορειβατικοί σύλλογοι της επαρχίας και ιδίως της απομονωμένης από την υπόλοιπη Ελλάδα Κρήτης, δεν διαθέτουν εκπαιδευτές και αρκετά στελέχη, δεν διαθέτουν ορειβατικά υλικά και πρέπει να τα αγοράσουν όλα απο την αρχή. Απευθύνονται σε ανθρώπους που πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουν για την φύση της ορειβασίας. Συχνά δεν έχουν την οικονομική άνεση ή δεν θέλουν να διαθέσουν μεγάλα ποσά για την εκπαίδευση (σε αυτά πρέπει να προσθέσουν και ένα μεγάλο ποσό για τα προσωπικά τους ορειβατικά υλικά και φυσικά πρέπει να διανύσουν δεκάδες χιλιόμετρα και να πάνε σε άλλη πόλη ακόμα και για ένα απλό μάθημα θεωρίας).
Η οικονομική επιδότηση της Ομοσπονδίας ύψους 400 Ευρώ για κάθε σχολή είναι χαμηλή, κατά την γνώμη μου, για συλλόγους, όπως για παράδειγμα ο ΕΟΣ Ρεθύμνου ή ο ΕΟΣ Χανίων, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την υποδομή για την δημιουργία νέων ορειβατών – αναρριχητών. Ας μην ξεχνούμε ότι οι Κρητικοί σύλλογοι αιμοδοτούν την Ελληνική ορειβασία με αξιόλογους αναρριχητές και ορειβάτες και στηρίζουν το έργο της Ομοσπονδίας προς όφελος της Ελληνικής ορειβασίας.
Οι σύλλογοι της περιφέρειας χρειάζονται εκπαιδευμένα στελέχη για να στελεχώνουν τις αναβάσεις τους, αλλά δεν τα έχουν. Αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην διοργάνωση αναβάσεων για τα μέλη τους. Ακόμη και αν διοργανώσει η Ομοσπονδία στην Κρήτη σεμινάριο αρχηγών αναβάσεων, θα πρέπει σύμφωνα με τον νέο κανονισμό (σωστά κατά την γνώμη μου) οι συμμετέχοντες να είναι απόφοιτοι σχολής αρχαρίων.
Με τον νέο εκπαιδευτικό κανονισμό, οι πρωτοβάθμιες σχολές ορειβασίας από σχολές γνωριμίας με το αντικείμενο της ορειβασίας και απόκτησης των γενικών, αλλά όχι πρόχειρων γνώσεων, για την ορειβασία έχουν γίνει σχολές εξειδίκευσης σε επί μέρους ειδικά αντικείμενα. Εκείνοι που ζουν στην περιφέρεια και επιθυμούν να προχωρήσουν στην εκπαιδευτική κλίμακα της Ομοσπονδίας, πρέπει να περιμένουν πότε θα αποφασίσει εκπαιδευτής να αναλάβει σχολή στην περιοχή τους για να παρακολουθήσουν την σχολή που τους ενδιαφέρει. Η λύση δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να βρεθεί σε επαγγελματίες οδηγούς βουνού που φαντάζομαι ότι ευχαρίστως θα εμπλακούν αν τα χρήματα συμφέρουν, διότι αυτό σε βάθος χρόνου που δεν υπερβαίνει τα 10 χρόνια, φοβούμαι ότι θα οδηγήσει στην απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της Ομοσπονδίας, δεδομένου ότι ουδείς θα προτίθεται να ακολουθήσει την κλίμακα εκπαίδευσης της Ομοσπονδίας, αλλά θα πηγαίνει κατ¢ ευθείαν να γίνει δόκιμος οδηγός βουνού και εν συνεχεία οδηγός. Θα επιλέγει τις σχολές οδηγών, από τις ατελείωτες της Ομοσπονδίας μέχρι να γίνει εκπαιδευτής από την Ομοσπονδία.
Η απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της ΕΟΟΑ θα οδηγήσει και στην εξαφάνιση των συλλόγων, οι οποίοι πρωτίστως προσφέρουν ορειβατική εκπαίδευση. Ήδη οι ορειβατικοί σύλλογοι δέχονται μεγάλο πλήγμα από τα τουριστικά γραφεία που διεκδικούν την διοργάνωση των αναβάσεων για τον απλό μέσο ορειβάτη, ο οποίος αποτελεί βασικό λόγο ύπαρξης των ορειβατικών σωματείων. Αν περάσει μετά από μερικά χρόνια και η ορειβατική εκπαίδευση στα χέρια των επαγγελματιών, τα σωματεία θα έχουν πρόβλημα. Για ποιό λόγο να συμμετέχει κάποιος σε ορειβατικό σωματείο? Η επόμενη μέρα θα είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση όλου του ορειβατικού χώρου μέσω των εταιρειών επαγγελματιών οδηγών. Αυτή η εξέλιξη θα επηρεάσει καταλυτικά το σπορ καθιστώντας ένα κοινό αθλητικό χόμπυ, που χρειάζεται επ¢ αμοιβή προσφορά υπηρεσιών από επαγγελματικά γραφεία. Κάτι σαν το rafting.
Ta όρια είναι δυσδιάκριτα, αλλά αν δεν προσέξουμε και τα υπερβούμε, θα έχουμε αλλαγή εποχής στον τρόπο αντίληψης της ορειβασίας.
Η Ομοσπονδία και τα υπ¢ αυτήν σωματεία θα αντικατασταθούν από την Ένωση τουριστικών πρακτόρων περιπέτειας και τα υπ¢ αυτήν επαγγελματικά γραφεία. Θα είναι κατάντια ένα τέτοιο τέλος της ιστορίας των Ελληνικών ορειβατικών συλλόγων. Θα σηκωθούν οι Κούκοι και πολλοί άλλοι από τον τάφο τους και θα διαμαρτύρονται. Πρέπει να προσέξουμε.
Κατά συνέπεια, στο πλαίσιο του στόχου για την ανάπτυξη της ορειβασίας, νομίζω ότι οι επαρχιακοί σύλλογοι που προσπαθούν να κάνουν κάτι καλύτερο για τους ίδιους και για την τοπική τους κοινωνία, θα έπρεπε
1.να είναι αποδέκτες αυξημένης βοήθειας από την Ομοσπονδία καθώς και
2.να χαίρουν κάποιας ελαστικότητας στην τήρηση των εκπαιδευτικών κανονισμών, διότι ειδικά στην περιφέρεια το γράμμα του νόμου δύσκολα τηρείται αυστηρά.
Β. Η ΚΑΤΑΤΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΡΧΑΡΙΩΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΚΕΛΗ
Ο νέος κανονισμός επιβάλλει την διοργάνωση διαφορετικών σχολών για τους αρχάριους. Άλλη για την αναρρίχηση και άλλη για την ορειβασία. Πιθανόν να υπάρχουν σοβαροί λόγοι που οδηγούν σε αυτό τον τρόπο διοργάνωσης σχολών. Για παράδειγμα την ανάγκη ικανοποίησης εκείνων που δεν θέλουν να ασχοληθούν με την αναρρίχηση και ενδιαφέρονται μόνον για διασχίσεις, χειμερινές και μη.
Στην πράξη όμως αυτό δημιουργεί μία σειρά σοβαρών ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπισθούν.
1.Ξεκινώντας μία σχολή ορειβασίας τον Ιανουάριο, δεδομένου ότι η σχολή δεν μπορεί να σπάσει σε δύο διαφορετικές ημερολογιακές χρονιές, πρέπει να ξεκινήσει ο αρχάριος μέσα στον χειμώνα. Δεν επιτρέπεται πλέον η εκπαιδευτική περίοδος να ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο το σύστημα του σχολείου, από Οκτώβριο μέχρι άνοιξη. Το πλέον πιθανό είναι ότι πολλοί θα τα παρατήσουν, γιατί το βουνό θα τους μοιάσει άγριο και δύσκολο. Επιπροσθέτως πρέπει να αγοράσουν αμέσως χειμερινό εξοπλισμό, πριν καλά καλά καταλάβουν αν το σπορ τους ταιριάζει. Οι περισσότεροι δεν θα έχουν τα χρήματα, εκτός αν είναι όλοι άνω των τριάντα και βάλε χρόνων.
2.Η εκπαίδευση κατατμημένη σε μικρά κομμάτια, αναρρίχηση-χειμερινό κλπ, δεν επιτρέπει εκπαίδευση που πέρα από τις απαραίτητες τεχνικές θα περάσει στους μαθητές το πνεύμα της ορειβασίας, την ψυχή της. Δεν θα προλάβουν οι μαθητές να δεθούν μεταξύ τους και να αγαπήσουν το σωματείο τους. Δεν θα προλάβουν να βιώσουν ότι ορειβασία μεταξύ των άλλων σημαίνει και οικολογική αντίληψη της ζωής. Δεν θα νοιώσουν την ορειβατική παρέα. Δεν θα προλάβουν να ζυμωθούν ορειβατικά. Θα έχουν πάρει fast food ορειβατική εκπαίδευση και κυρίως θα έχουν προετοιμασθεί ψυχικά για μία προσέγιση του σπορ που ταιριάζει σε ιδιωτικές εταιρείες και όχι σε συλλόγους.
3.Κάποια σωματεία, όπως για παράδειγμα ο ΕΟΣ Αθηνών, έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα το παλαιό ύφος εκπαίδευσης. Οι μαθητές αρχίζουν στα μέσα Οκτωβρίου και τελειώνουν την άνοιξη παίρνοντας μία σφαιρική γνώση της ορειβασίας. Το κυριότερο είναι ότι ζυμώνονται ορειβατικά. Γνωρίζουν την παρέα που αποτελεί την ψυχή της ορειβασίας. Την ομάδα.
Σας διαβεβαιώ ότι οι περισσότεροι στις πρώτες συναντήσεις της σχολής δηλώνουν ότι επέλεξαν την σχολή του συγκεκριμένου σωματείου, διότι έχει αυτό το συγκεκριμένο ύφος. Το ταξίδι για μία σαιζόν στον κόσμο της ορειβασίας. Μαθαίνουν λίγο απ¢ όλα. Σε άλλον ταιριάζει περιισότερο ο βράχος, σε άλλον το χειμερινό, σε άλλον οι διασχίσεις. Έχουν πάρει όλοι όμως μία βασική γνώση για όλα. Κυρίως έχουν δεθεί με τον κόσμο της ορειβασίας. Έχουν νοοτροπία μέλους ορειβατικού συλλόγου. Ακόμα και αν ασχοληθούν μόνον με την ορεινή πεζοπορεία, κάποιες φορές θα σκαρφαλώσουν και λιγάκι με τους παλαιούς συμμαθητές τους κάποιες φορές. Οι σύλλογοι και η ορειβασία δεν έχουν ανάγκη μόνον από τους «σούπερ αναρριχηταράδες», τους «σούπερ αλπινιστές» και τέλος πάντων τους σούπερ κάτι. Τα σωματεία πρέπει να είναι ανοικτά για όλους μαζί. Πρέπει οι σχολές αρχαρίων να παράγουν πρωτίστως ορειβάτες μέλη της ορειβατικής οικογένειας. Ας εξειδικευθούν μετά. Το βουνό μας χωρά όλους και μας διδάσκει ουσιαστική δημοκρατία. Το νόημα των σωματείων είναι να βοηθά το βουνό να μας χωρά όλους μαζί. Τα υπόλοιπα εξειδικευμένα και σούπερ από την πρώτη μέρα δεν ταιριάζουν στο πνεύμα της ορειβασίας, κατά την γνώμη μου. Εξάλλου έχουμε ένα σωματείο που μας αδερφώνει όλους. Δεν έχουμε άλλο σωματείο για τους μεν και άλλο για τους δε και άλλο για τους κάθε μεν και δε. Αυτά είναι για τα γραφεία που παραγγέλνεις περιπέτεια στα γούστα σου ακριβώς. Πολύ σωστά κάνουν και υπάρχουν αυτά τα γραφεία και διαφημίζουν ακριβώς την περιπέτεια στα μέτρα σου, διότι υπάρχουν και άνθρωποι που κατ¢ επιλογήν ή από οποιαδήποτε ανάγκη λειτουργούν έτσι. Οι σύλλογοι όμως δεν απευθύνονται σε αυτό τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το κοινό ακόμα και αν έρθει στον σύλλογο για μία fast food σχολή, στην συνέχεια θα κατευθυνθεί στο ιδιωτικό γραφείο, διότι μόνον αυτό μπορεί να το εξυπηρετήσει.
Κύριε Πρόεδρε, ας μην σκοτώσουμε από τώρα το όνειρο. Οι περισσότεροι της γενηάς μου γίναμε ορειβάτες, γιατί το ονειρευόμασταν. Ορειβάτης για μας σήμαινε πολλά και σημαίνει ακόμη. Πολλά περισσότερα από την γνώση ορειβατικών τεχνικών. Το γνωρίζετε γιατί γνωρίζετε πάρα πολλούς από τις γενηές αυτές. Λέγαμε κάποτε «εγώ θέλω να γίνω ορειβάτης».
Αυτά ζητούμε ως εκπαιδευτές ορειβασίας να κληροδοτήσουμε στους επόμενους. Την ορειβατική οικογένεια. Την ομάδα. Το πνεύμα και την ψυχή της ορειβασίας. Η κατάτμηση της σχολής ορειβασίας αρχαρίων δεν βοηθά σε αυτό κατά την γνώμη μου.
Νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε την χρυσή τομή και να ακολουθήσουμε τους εκπαιδευτικούς κανονισμούς χωρίς να σταματήσουμε να παράγουμε ορειβάτες μέλη ορειβατικών συλλόγων. Μέλη ομάδας. Μέλη οικογένειας.
Με τιμή και κυρίως με καλή πίστη
Βαγγέλης Βρούτσης-μέλος ΕΟΣ Αθηνών
Εκπαιδευτής Ορειβασίας από την ΕΟΟΑ
Οδηγός Βουνού από την ΕΟΟΑ
Β.Β.
Αθήνα, 9 Ιουνίου 2008
Προς: κ. Δημ. Γεωργούλη
Πρόεδρο Ε.Ο.Ο.Α.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της ΕΟΟΑ
Στο πλαίσιο του απολογισμού, για την πραγματοποίηση της σχολής ορειβασίας αρχαρίων στην Περιφέρεια Κρήτης, τον οποίο οφείλω ως υπεύθυνος εκπαιδευτής να σας υποβάλω, σας καταθέτω, με κάθε σεβασμό, προβληματισμό μου για τα αποτελέσματα της εφαρμογής των νέων εκπαιδευτικών κανονισμών της Ομοσπονδίας, επισημαίνοντας την διάθεση συνεργασίας και πρωτίστως την καλή μου πρόθεση για διευκόλυνση του εκπαιδευτικού έργου προς όφελος της ορειβασίας.
Η εκπαίδευση για μένα είναι έργο ζωής προς όφελος της ορειβασίας αλλά και των ορειβατικών συλλόγων.
Κανένα βουνό, από όσα έχω ανέβει, δεν μου έχει δώσει την μεγάλη χαρά που μου δίνει η συνάντηση στο βουνό με παλαιούς μαθητές σχολών των οποίων είχα την ευθύνη, όταν αυτοί σκαρφαλώνουν με σεβασμό προς το βουνό, προς την ιστορία που έχουν γράψει στα βράχια οι παλαιότεροι από εμάς και κυρίως με αντίληψη που δεν υπερβαίνει τα όρια της αναρριχητικής ηθικής και δεοντολογίας.
Καμμία ανάβασή μου δεν μου έχει προσφέρει την ικανοποίηση που μου χαρίζει η συμμετοχή ορειβατών, που παρακολούθησαν την σχολή αρχαρίων υπό την ευθύνη μου, στα κοινά του συλλόγου τους όπου πραγματικά φαίνεται η αγάπη τους για την ορειβασία και το σωματείο τους.
Ας μην ξεχνούμε ότι η σχολή αρχαρίων οφείλει, μεταξύ των άλλων, να μπολιάζει τους μαθητές με αγάπη για την ορειβασία και τους ορειβατικούς συλλόγους, με σεβασμό προς τους κανόνες δεοντολογίας και ηθικής του σπορ και βεβαίως με αγάπη για την ορεινή φύση .
Το μέλλον της ορειβασίας κρίνεται σε μεγάλο βαθμό και από τον τρόπο λειτουργίας των σχολών αρχαρίων, εννοώντας την ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό της καρδιάς του σπορ, δηλαδή της οργάνωσης που έχει η ορειβασία σε επίπεδο ομοσπονδίας και συλλόγων υπό την σκέπη της. Όλο αυτό το σκεπτικό δεν έχει σχέση με τις σχολές ορειβασίας ιδιωτών ή με τα οργανωμένα ιδιωτικά γραφεία περιπέτειας.
H περασμένη εκπαιδευτική ορειβατική περίοδος αποτέλεσε την πρώτη χρονιά εφαρμογής των νέων κανονισμών εκπαίδευσης.
Κατά την άποψή μου, στην υλοποίηση της σχολής ορειβασίας στην Περιφέρεια Κρήτης φάνηκε η δυσκολία εφαρμογής κάποιων διατάξεων των κανονισμών (δεν αναφέρομαι στο σύνολο του εκπαιδευτικού κανονισμού, ο οποίος έχει πολλά θετικά σημεία κατά την γνώμη μου), όσον αφορά στην σχολή αρχαρίων. Θεωρώ υποχρέωσή μου να σας ενημερώσω, έτσι ώστε να έχετε μίαν επιπλέον πληροφόρηση για ό,τι σημαίνει στην καθημερινότητα των σχολών η εφαρμογή των κανονισμών.
Α. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ
Ειδικά στους συλλόγους της επαρχίας δημιουργούνται προβλήματα και γράφω αυτό ορμώμενος από την εμπειρία ιδιαίτερα της Περιφέρειας Κρήτης, για την οποία είχα την ευθύνη οργάνωσης της σχολής ορειβασίας, φέτος μέσω του Ε.Ο.Σ. Ρεθύμνου και πριν δύο χρόνια μέσω του Ε.Ο.Σ. Χανίων.
Οι ορειβατικοί σύλλογοι της επαρχίας και ιδίως της απομονωμένης από την υπόλοιπη Ελλάδα Κρήτης, δεν διαθέτουν εκπαιδευτές και αρκετά στελέχη, δεν διαθέτουν ορειβατικά υλικά και πρέπει να τα αγοράσουν όλα απο την αρχή. Απευθύνονται σε ανθρώπους που πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουν για την φύση της ορειβασίας. Συχνά δεν έχουν την οικονομική άνεση ή δεν θέλουν να διαθέσουν μεγάλα ποσά για την εκπαίδευση (σε αυτά πρέπει να προσθέσουν και ένα μεγάλο ποσό για τα προσωπικά τους ορειβατικά υλικά και φυσικά πρέπει να διανύσουν δεκάδες χιλιόμετρα και να πάνε σε άλλη πόλη ακόμα και για ένα απλό μάθημα θεωρίας).
Η οικονομική επιδότηση της Ομοσπονδίας ύψους 400 Ευρώ για κάθε σχολή είναι χαμηλή, κατά την γνώμη μου, για συλλόγους, όπως για παράδειγμα ο ΕΟΣ Ρεθύμνου ή ο ΕΟΣ Χανίων, οι οποίοι προσπαθούν να δημιουργήσουν την υποδομή για την δημιουργία νέων ορειβατών – αναρριχητών. Ας μην ξεχνούμε ότι οι Κρητικοί σύλλογοι αιμοδοτούν την Ελληνική ορειβασία με αξιόλογους αναρριχητές και ορειβάτες και στηρίζουν το έργο της Ομοσπονδίας προς όφελος της Ελληνικής ορειβασίας.
Οι σύλλογοι της περιφέρειας χρειάζονται εκπαιδευμένα στελέχη για να στελεχώνουν τις αναβάσεις τους, αλλά δεν τα έχουν. Αντιμετωπίζουν πρόβλημα στην διοργάνωση αναβάσεων για τα μέλη τους. Ακόμη και αν διοργανώσει η Ομοσπονδία στην Κρήτη σεμινάριο αρχηγών αναβάσεων, θα πρέπει σύμφωνα με τον νέο κανονισμό (σωστά κατά την γνώμη μου) οι συμμετέχοντες να είναι απόφοιτοι σχολής αρχαρίων.
Με τον νέο εκπαιδευτικό κανονισμό, οι πρωτοβάθμιες σχολές ορειβασίας από σχολές γνωριμίας με το αντικείμενο της ορειβασίας και απόκτησης των γενικών, αλλά όχι πρόχειρων γνώσεων, για την ορειβασία έχουν γίνει σχολές εξειδίκευσης σε επί μέρους ειδικά αντικείμενα. Εκείνοι που ζουν στην περιφέρεια και επιθυμούν να προχωρήσουν στην εκπαιδευτική κλίμακα της Ομοσπονδίας, πρέπει να περιμένουν πότε θα αποφασίσει εκπαιδευτής να αναλάβει σχολή στην περιοχή τους για να παρακολουθήσουν την σχολή που τους ενδιαφέρει. Η λύση δεν ξέρω αν είναι σκόπιμο να βρεθεί σε επαγγελματίες οδηγούς βουνού που φαντάζομαι ότι ευχαρίστως θα εμπλακούν αν τα χρήματα συμφέρουν, διότι αυτό σε βάθος χρόνου που δεν υπερβαίνει τα 10 χρόνια, φοβούμαι ότι θα οδηγήσει στην απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της Ομοσπονδίας, δεδομένου ότι ουδείς θα προτίθεται να ακολουθήσει την κλίμακα εκπαίδευσης της Ομοσπονδίας, αλλά θα πηγαίνει κατ¢ ευθείαν να γίνει δόκιμος οδηγός βουνού και εν συνεχεία οδηγός. Θα επιλέγει τις σχολές οδηγών, από τις ατελείωτες της Ομοσπονδίας μέχρι να γίνει εκπαιδευτής από την Ομοσπονδία.
Η απαξίωση του εκπαιδευτικού συστήματος της ΕΟΟΑ θα οδηγήσει και στην εξαφάνιση των συλλόγων, οι οποίοι πρωτίστως προσφέρουν ορειβατική εκπαίδευση. Ήδη οι ορειβατικοί σύλλογοι δέχονται μεγάλο πλήγμα από τα τουριστικά γραφεία που διεκδικούν την διοργάνωση των αναβάσεων για τον απλό μέσο ορειβάτη, ο οποίος αποτελεί βασικό λόγο ύπαρξης των ορειβατικών σωματείων. Αν περάσει μετά από μερικά χρόνια και η ορειβατική εκπαίδευση στα χέρια των επαγγελματιών, τα σωματεία θα έχουν πρόβλημα. Για ποιό λόγο να συμμετέχει κάποιος σε ορειβατικό σωματείο? Η επόμενη μέρα θα είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση όλου του ορειβατικού χώρου μέσω των εταιρειών επαγγελματιών οδηγών. Αυτή η εξέλιξη θα επηρεάσει καταλυτικά το σπορ καθιστώντας ένα κοινό αθλητικό χόμπυ, που χρειάζεται επ¢ αμοιβή προσφορά υπηρεσιών από επαγγελματικά γραφεία. Κάτι σαν το rafting.
Ta όρια είναι δυσδιάκριτα, αλλά αν δεν προσέξουμε και τα υπερβούμε, θα έχουμε αλλαγή εποχής στον τρόπο αντίληψης της ορειβασίας.
Η Ομοσπονδία και τα υπ¢ αυτήν σωματεία θα αντικατασταθούν από την Ένωση τουριστικών πρακτόρων περιπέτειας και τα υπ¢ αυτήν επαγγελματικά γραφεία. Θα είναι κατάντια ένα τέτοιο τέλος της ιστορίας των Ελληνικών ορειβατικών συλλόγων. Θα σηκωθούν οι Κούκοι και πολλοί άλλοι από τον τάφο τους και θα διαμαρτύρονται. Πρέπει να προσέξουμε.
Κατά συνέπεια, στο πλαίσιο του στόχου για την ανάπτυξη της ορειβασίας, νομίζω ότι οι επαρχιακοί σύλλογοι που προσπαθούν να κάνουν κάτι καλύτερο για τους ίδιους και για την τοπική τους κοινωνία, θα έπρεπε
1.να είναι αποδέκτες αυξημένης βοήθειας από την Ομοσπονδία καθώς και
2.να χαίρουν κάποιας ελαστικότητας στην τήρηση των εκπαιδευτικών κανονισμών, διότι ειδικά στην περιφέρεια το γράμμα του νόμου δύσκολα τηρείται αυστηρά.
Β. Η ΚΑΤΑΤΜΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΡΧΑΡΙΩΝ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΚΕΛΗ
Ο νέος κανονισμός επιβάλλει την διοργάνωση διαφορετικών σχολών για τους αρχάριους. Άλλη για την αναρρίχηση και άλλη για την ορειβασία. Πιθανόν να υπάρχουν σοβαροί λόγοι που οδηγούν σε αυτό τον τρόπο διοργάνωσης σχολών. Για παράδειγμα την ανάγκη ικανοποίησης εκείνων που δεν θέλουν να ασχοληθούν με την αναρρίχηση και ενδιαφέρονται μόνον για διασχίσεις, χειμερινές και μη.
Στην πράξη όμως αυτό δημιουργεί μία σειρά σοβαρών ζητημάτων που πρέπει να αντιμετωπισθούν.
1.Ξεκινώντας μία σχολή ορειβασίας τον Ιανουάριο, δεδομένου ότι η σχολή δεν μπορεί να σπάσει σε δύο διαφορετικές ημερολογιακές χρονιές, πρέπει να ξεκινήσει ο αρχάριος μέσα στον χειμώνα. Δεν επιτρέπεται πλέον η εκπαιδευτική περίοδος να ακολουθεί κατά κάποιο τρόπο το σύστημα του σχολείου, από Οκτώβριο μέχρι άνοιξη. Το πλέον πιθανό είναι ότι πολλοί θα τα παρατήσουν, γιατί το βουνό θα τους μοιάσει άγριο και δύσκολο. Επιπροσθέτως πρέπει να αγοράσουν αμέσως χειμερινό εξοπλισμό, πριν καλά καλά καταλάβουν αν το σπορ τους ταιριάζει. Οι περισσότεροι δεν θα έχουν τα χρήματα, εκτός αν είναι όλοι άνω των τριάντα και βάλε χρόνων.
2.Η εκπαίδευση κατατμημένη σε μικρά κομμάτια, αναρρίχηση-χειμερινό κλπ, δεν επιτρέπει εκπαίδευση που πέρα από τις απαραίτητες τεχνικές θα περάσει στους μαθητές το πνεύμα της ορειβασίας, την ψυχή της. Δεν θα προλάβουν οι μαθητές να δεθούν μεταξύ τους και να αγαπήσουν το σωματείο τους. Δεν θα προλάβουν να βιώσουν ότι ορειβασία μεταξύ των άλλων σημαίνει και οικολογική αντίληψη της ζωής. Δεν θα νοιώσουν την ορειβατική παρέα. Δεν θα προλάβουν να ζυμωθούν ορειβατικά. Θα έχουν πάρει fast food ορειβατική εκπαίδευση και κυρίως θα έχουν προετοιμασθεί ψυχικά για μία προσέγιση του σπορ που ταιριάζει σε ιδιωτικές εταιρείες και όχι σε συλλόγους.
3.Κάποια σωματεία, όπως για παράδειγμα ο ΕΟΣ Αθηνών, έχουν κρατήσει μέχρι σήμερα το παλαιό ύφος εκπαίδευσης. Οι μαθητές αρχίζουν στα μέσα Οκτωβρίου και τελειώνουν την άνοιξη παίρνοντας μία σφαιρική γνώση της ορειβασίας. Το κυριότερο είναι ότι ζυμώνονται ορειβατικά. Γνωρίζουν την παρέα που αποτελεί την ψυχή της ορειβασίας. Την ομάδα.
Σας διαβεβαιώ ότι οι περισσότεροι στις πρώτες συναντήσεις της σχολής δηλώνουν ότι επέλεξαν την σχολή του συγκεκριμένου σωματείου, διότι έχει αυτό το συγκεκριμένο ύφος. Το ταξίδι για μία σαιζόν στον κόσμο της ορειβασίας. Μαθαίνουν λίγο απ¢ όλα. Σε άλλον ταιριάζει περιισότερο ο βράχος, σε άλλον το χειμερινό, σε άλλον οι διασχίσεις. Έχουν πάρει όλοι όμως μία βασική γνώση για όλα. Κυρίως έχουν δεθεί με τον κόσμο της ορειβασίας. Έχουν νοοτροπία μέλους ορειβατικού συλλόγου. Ακόμα και αν ασχοληθούν μόνον με την ορεινή πεζοπορεία, κάποιες φορές θα σκαρφαλώσουν και λιγάκι με τους παλαιούς συμμαθητές τους κάποιες φορές. Οι σύλλογοι και η ορειβασία δεν έχουν ανάγκη μόνον από τους «σούπερ αναρριχηταράδες», τους «σούπερ αλπινιστές» και τέλος πάντων τους σούπερ κάτι. Τα σωματεία πρέπει να είναι ανοικτά για όλους μαζί. Πρέπει οι σχολές αρχαρίων να παράγουν πρωτίστως ορειβάτες μέλη της ορειβατικής οικογένειας. Ας εξειδικευθούν μετά. Το βουνό μας χωρά όλους και μας διδάσκει ουσιαστική δημοκρατία. Το νόημα των σωματείων είναι να βοηθά το βουνό να μας χωρά όλους μαζί. Τα υπόλοιπα εξειδικευμένα και σούπερ από την πρώτη μέρα δεν ταιριάζουν στο πνεύμα της ορειβασίας, κατά την γνώμη μου. Εξάλλου έχουμε ένα σωματείο που μας αδερφώνει όλους. Δεν έχουμε άλλο σωματείο για τους μεν και άλλο για τους δε και άλλο για τους κάθε μεν και δε. Αυτά είναι για τα γραφεία που παραγγέλνεις περιπέτεια στα γούστα σου ακριβώς. Πολύ σωστά κάνουν και υπάρχουν αυτά τα γραφεία και διαφημίζουν ακριβώς την περιπέτεια στα μέτρα σου, διότι υπάρχουν και άνθρωποι που κατ¢ επιλογήν ή από οποιαδήποτε ανάγκη λειτουργούν έτσι. Οι σύλλογοι όμως δεν απευθύνονται σε αυτό τον κόσμο. Σε κάθε περίπτωση, αυτό το κοινό ακόμα και αν έρθει στον σύλλογο για μία fast food σχολή, στην συνέχεια θα κατευθυνθεί στο ιδιωτικό γραφείο, διότι μόνον αυτό μπορεί να το εξυπηρετήσει.
Κύριε Πρόεδρε, ας μην σκοτώσουμε από τώρα το όνειρο. Οι περισσότεροι της γενηάς μου γίναμε ορειβάτες, γιατί το ονειρευόμασταν. Ορειβάτης για μας σήμαινε πολλά και σημαίνει ακόμη. Πολλά περισσότερα από την γνώση ορειβατικών τεχνικών. Το γνωρίζετε γιατί γνωρίζετε πάρα πολλούς από τις γενηές αυτές. Λέγαμε κάποτε «εγώ θέλω να γίνω ορειβάτης».
Αυτά ζητούμε ως εκπαιδευτές ορειβασίας να κληροδοτήσουμε στους επόμενους. Την ορειβατική οικογένεια. Την ομάδα. Το πνεύμα και την ψυχή της ορειβασίας. Η κατάτμηση της σχολής ορειβασίας αρχαρίων δεν βοηθά σε αυτό κατά την γνώμη μου.
Νομίζω ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε την χρυσή τομή και να ακολουθήσουμε τους εκπαιδευτικούς κανονισμούς χωρίς να σταματήσουμε να παράγουμε ορειβάτες μέλη ορειβατικών συλλόγων. Μέλη ομάδας. Μέλη οικογένειας.
Με τιμή και κυρίως με καλή πίστη
Βαγγέλης Βρούτσης-μέλος ΕΟΣ Αθηνών
Εκπαιδευτής Ορειβασίας από την ΕΟΟΑ
Οδηγός Βουνού από την ΕΟΟΑ
sxoles
Σαν κύριος εισηγητής των αλλαγών που υπήρξα θα ήθελα να απαντήσω στην εδώ συζήτηση και μάλλον αναλόγα θα πράξει και η ΕΟΟΑ στην επιστολή που της έστειλες.
Καταρχήν, σου θυμίζω Βαγγέλη ότι το θέμα έχει ανοίξει στο site αυτό από το 2006 και γενικότερα στον χώρο των εκπ/τών από το 2004. Μήπως αυτή η συζήτηση θα ήταν πιο ουσιαστική και θα είχε και πρακτική σημασία αν γινόταν πριν τη ψήφιση του νέου κανονισμού (Ιαν. 2007) και τώρα γκρινιάζεις, γιατί καταρχήν σου αρέσει να γκρινιάζεις.
Δεύτερον, το νέο σύστημα δεν προέκυψε απο ...επιφώτιση, είναι το εκπαιδευτικό μοντέλο που χρησιμοποιείται δεκαετίες τώρα με παραλλαγές από χώρες που έχουν πολύ μεγαλύτερη παράδοση και παιδεία στην ορειβασία από ό,τι εμείς και σε γενικές γραμμές ακολουθεί τις κατευθυντήριες της UIAA.
Τρίτον, μου φαίνεται ότι δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι η σχολή αρχαρίων έχει σπάσει σε αναρρίχησης και πεζοπορίας, στην πράξη, εδώ και 20 περίπου χρόνια και ότι από όλη την Ελλάδα μόνο εσύ επιμένεις σε αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης "λίγο-απ' όλα" της δεκαετίας του '70.
Τέταρτον, διάβασε σε παρακαλώ πιο προσεκτικά τον νέο κανονισμό και θα δεις ότι ο χρόνος που χρειάζεται κάποιος για να φτάσει στις σχολές εκπ/τών δεν έχει αυξηθεί. Μπορεί κάποιος να τελειώσει αν θέλει τα τρία βασικά επίπεδα σε δυόμιση χρόνια, διάστημα πάντως που εγώ θεωρώ λίγο για να ξεκινήσει κάποιος σχολή β. Εκπ/τών, παρολαυτά με τον νέο κανονισμό μπορεί να το κάνει (αν βέβαια έχει τη δράση και την εμπειρία που απαιτούνται).
Πέμπτον, μου φαίνεται ότι υποκρίνεσαι λιγάκι Βαγγέλη, αφού και εσύ χρησιμοποιείς σύστημα τριών επιπέδων βασικής εκπαίδευσης. Τι είναι αυτή η "Παραμέσου" που λανσάρεις στους αποφοίτους της σχολής σου, προκειμένου να παρακολουθήσουν τον επόμενο χρόνο πια (3ον συνολικά) σχολή μέσου επιπέδου.
Έκτο. το σπάσιμο των σχολών εξυπηρετεί βασικά όχι τόσο τους πεζοπόρους , όσο τους αναρριχητές βράχου. Ναι Βαγγέλη υπάρχουν και αυτοί οι άτιμοι, που δεν θέλουν με τίποτα να περπατάνε στα βουνά και να κυλάνε στα χιόνια. Υπάρχουν και αυτοί που δεν τους ενδιαφέρουν τα ορειβατικά ιδεώδη,σωματεία κλπ, αλλά μόνο η αναρρίχηση, τι να τους κάνουμε αυτούς να τους αποκλείσουμε από την εκπαίδευση;
Έβδομο, μηπως επίσης είσαι και λιγάκι υπερβολικός, κανένας δεν σου απαγορεύει να συνεχίσεις να κάνεις το "λίγο απ' όλα" στις σχολές σου. Κόλα τη μία πίσω από την άλλη όπως κάνουν τόσα χρόνια οι υπόλοιποι σύλλογοι, η μόνη διαφορά είναι ότι οι μαθητές σου αντί για ένα θα πάρουν δυο πτυχία.
Όγδοο,όσον αφορά την αφετηρία των σχολών από Γενάρη, πάλι υπερβολικό σε βρίσκω, αφού και αυτή την εποχή υπάρχουν αρκετά ξερά βουνά πια, από όπου μπορεί κανείς να ξεκινήσει το πρόγραμμά του, ώστε να δοθεί χρόνος προσαρμογής ή όχι σους μαθητές του. Όσον αφορά τους φόβους σου για τους οδηγούς βουνού, πάλι σε πιάνω αδιάβαστο, αφού στο κείμενο δεν προβλέπεται αυτοί να μπορούν να κάνουν εκπαίδευση σε σχολές ΕΟΟΑ, και αυτό θα έπρεπε να σε προβληματίζει λιγάκι μια και όπως προβάλλεις, κατέχεις και αυτή την ιδιότητα (οδηγός βουνού).
Ένατο, Βαγγέλη το πιο ουσιαστικό στην εκπαίδευση είναι η ποιότητα που προσφέρεις και όχι τόσο το πρόγραμμα που ακολουθείς. Η ποιότητα θα επιτρέψει να βγουν σωστοί και ολοκληρωμένοι ορειβάτες από τις σχολές σου, τίποτε άλλο.
Δέκατο και τελευταίο, πραγματικά λυπάμαι για την Κρήτη, όμως το πρόβλημα δεν λύνεται με περιφερόμενους εκπ/τές, αλλά με την κατάρτιση των ντόπιων στελεχών, που θα λειτουργήσουν σαν πυρήνες για τους νέους στο σύλλογό τους. Αλήθεια γιατί η Κρήτη με τόσο άξιους και καταξιωμένους ορειβάτες να μην έχει βγάλει ακόμη κάποιον ντόπιο εκπ/τή;
ΓΒ
Καταρχήν, σου θυμίζω Βαγγέλη ότι το θέμα έχει ανοίξει στο site αυτό από το 2006 και γενικότερα στον χώρο των εκπ/τών από το 2004. Μήπως αυτή η συζήτηση θα ήταν πιο ουσιαστική και θα είχε και πρακτική σημασία αν γινόταν πριν τη ψήφιση του νέου κανονισμού (Ιαν. 2007) και τώρα γκρινιάζεις, γιατί καταρχήν σου αρέσει να γκρινιάζεις.
Δεύτερον, το νέο σύστημα δεν προέκυψε απο ...επιφώτιση, είναι το εκπαιδευτικό μοντέλο που χρησιμοποιείται δεκαετίες τώρα με παραλλαγές από χώρες που έχουν πολύ μεγαλύτερη παράδοση και παιδεία στην ορειβασία από ό,τι εμείς και σε γενικές γραμμές ακολουθεί τις κατευθυντήριες της UIAA.
Τρίτον, μου φαίνεται ότι δεν έχεις πάρει χαμπάρι ότι η σχολή αρχαρίων έχει σπάσει σε αναρρίχησης και πεζοπορίας, στην πράξη, εδώ και 20 περίπου χρόνια και ότι από όλη την Ελλάδα μόνο εσύ επιμένεις σε αυτό το μοντέλο εκπαίδευσης "λίγο-απ' όλα" της δεκαετίας του '70.
Τέταρτον, διάβασε σε παρακαλώ πιο προσεκτικά τον νέο κανονισμό και θα δεις ότι ο χρόνος που χρειάζεται κάποιος για να φτάσει στις σχολές εκπ/τών δεν έχει αυξηθεί. Μπορεί κάποιος να τελειώσει αν θέλει τα τρία βασικά επίπεδα σε δυόμιση χρόνια, διάστημα πάντως που εγώ θεωρώ λίγο για να ξεκινήσει κάποιος σχολή β. Εκπ/τών, παρολαυτά με τον νέο κανονισμό μπορεί να το κάνει (αν βέβαια έχει τη δράση και την εμπειρία που απαιτούνται).
Πέμπτον, μου φαίνεται ότι υποκρίνεσαι λιγάκι Βαγγέλη, αφού και εσύ χρησιμοποιείς σύστημα τριών επιπέδων βασικής εκπαίδευσης. Τι είναι αυτή η "Παραμέσου" που λανσάρεις στους αποφοίτους της σχολής σου, προκειμένου να παρακολουθήσουν τον επόμενο χρόνο πια (3ον συνολικά) σχολή μέσου επιπέδου.
Έκτο. το σπάσιμο των σχολών εξυπηρετεί βασικά όχι τόσο τους πεζοπόρους , όσο τους αναρριχητές βράχου. Ναι Βαγγέλη υπάρχουν και αυτοί οι άτιμοι, που δεν θέλουν με τίποτα να περπατάνε στα βουνά και να κυλάνε στα χιόνια. Υπάρχουν και αυτοί που δεν τους ενδιαφέρουν τα ορειβατικά ιδεώδη,σωματεία κλπ, αλλά μόνο η αναρρίχηση, τι να τους κάνουμε αυτούς να τους αποκλείσουμε από την εκπαίδευση;
Έβδομο, μηπως επίσης είσαι και λιγάκι υπερβολικός, κανένας δεν σου απαγορεύει να συνεχίσεις να κάνεις το "λίγο απ' όλα" στις σχολές σου. Κόλα τη μία πίσω από την άλλη όπως κάνουν τόσα χρόνια οι υπόλοιποι σύλλογοι, η μόνη διαφορά είναι ότι οι μαθητές σου αντί για ένα θα πάρουν δυο πτυχία.
Όγδοο,όσον αφορά την αφετηρία των σχολών από Γενάρη, πάλι υπερβολικό σε βρίσκω, αφού και αυτή την εποχή υπάρχουν αρκετά ξερά βουνά πια, από όπου μπορεί κανείς να ξεκινήσει το πρόγραμμά του, ώστε να δοθεί χρόνος προσαρμογής ή όχι σους μαθητές του. Όσον αφορά τους φόβους σου για τους οδηγούς βουνού, πάλι σε πιάνω αδιάβαστο, αφού στο κείμενο δεν προβλέπεται αυτοί να μπορούν να κάνουν εκπαίδευση σε σχολές ΕΟΟΑ, και αυτό θα έπρεπε να σε προβληματίζει λιγάκι μια και όπως προβάλλεις, κατέχεις και αυτή την ιδιότητα (οδηγός βουνού).
Ένατο, Βαγγέλη το πιο ουσιαστικό στην εκπαίδευση είναι η ποιότητα που προσφέρεις και όχι τόσο το πρόγραμμα που ακολουθείς. Η ποιότητα θα επιτρέψει να βγουν σωστοί και ολοκληρωμένοι ορειβάτες από τις σχολές σου, τίποτε άλλο.
Δέκατο και τελευταίο, πραγματικά λυπάμαι για την Κρήτη, όμως το πρόβλημα δεν λύνεται με περιφερόμενους εκπ/τές, αλλά με την κατάρτιση των ντόπιων στελεχών, που θα λειτουργήσουν σαν πυρήνες για τους νέους στο σύλλογό τους. Αλήθεια γιατί η Κρήτη με τόσο άξιους και καταξιωμένους ορειβάτες να μην έχει βγάλει ακόμη κάποιον ντόπιο εκπ/τή;
ΓΒ
Γιώργο απ οτι καταλαβαίνω πήρες προσωπικά την επιστολή στην ΕΟΟΑ. Η επιστολή αυτή την έστειλα, όπως όφειλα, στα πλαίσια του απολογισμού της σχολής ορειβασίας της περιφέρειας της Κρήτης (που την οργάνωσε ο ΕΟΣ Ρεθύμνου) εκεί στο τέλος του εντύπου που αναφέρεται σε “ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ/ΕΟΟΑ” και στην οποία σχολή ο Γεωργούλης έβγαλε όλη την αυστηρότητα του “πατώντας” στους τύπους και όχι στην ουσία αυτού του νέου κανονισμού, δημιουργώντας πολλά προβλήματα σε συλλόγους της επαρχίας που προσπαθούν απλά να υπάρχουν με αξιοπρέπεια στον ορειβατικό χώρο και προσφέρουν μεγάλο (αθλητικό, κοινωνικό, οικολογικό κλπ) έργο στην τοπική κοινωνία. Το ότι δεν έγραψα στο φόρουμ του routes δεν σημαίνει οτι δεν είχα εκφράσει έγγραφα τις επιφυλάξεις μου για τον νέο κανονισμό όταν μου ζητήθηκε απο την ΕΟΟΑ ως εκπαιδευτής και από τον ΕΟΣ Αθήνας όταν ζητήθηκε και από τον σύλλογο μου να πάρει θέση για τον νέο κανονισμό. Έχω εκφράσει , καλοπροαίρετα πάνα την άποψη μου σε δημοσιεύσεις σε ορειβατικά περιοδικά και σε συζητήσεις και με άλλους εκπαιδευτές και ορειβάτες και με εσένα και, αν θυμάσαι, σου είχα εκφράσει την άποψη μου ότι θα έπρεπε να είχα κλιθεί και εγώ στην επιτροπή για την αλλαγή του κανονισμού λόγω της πολυετή μου ενασχόληση με την εκπαίδευση μέσα στους συλλόγους και θυμάσαι τι μου είχες απαντήσει!. Σου είχα ζητήσει η συζήτηση στην πανελλήνια συνάντηση για την αλλαγή του κανονισμού να μην γίνει την Παρασκευή το απόγευμα γιατί δεν μπορούσα να πάρω άδεια από την δουλειά μου και θα ήταν καλύτερα να γίνει το Σάββατο το βράδυ για να μπορώ να εκθέσω και εγώ τις επιφυλάξεις και τις διαφωνίες μου. Συμφώνησα να περιμένουμε να δούμε κατά πόσο θα μπορέσουν να εφαρμοστούν στην πράξη κάποιες παράγραφοι του κανονισμού και η πράξη τώρα έδειξε ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούν να εφαρμοστούν ακόμα.
Δεν ζητάω να καταργηθούν οι κανονισμοί και να γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 70. Αγωνίζομαι για το δικαίωμα κάποιον συλλόγων και κάποιον μαθητών να οργανώνουν και να επιλέγουν αντίστοιχα σχολές που θα τους μάθουν περισσότερα πράγματα απο μια απλή εξειδίκευση στην ορειβασία και αναρρίχηση. κάτι που με τον νέο κανονισμό είναι απο πολύ δύσκολο εως ανέφικτοΤο ότι κάποιοι δεν είναι διατεθειμένοι να περπατήσουν καθόλου για να σκαρφαλώσουν δεν δικαιολογεί την προσαρμογή των εκπαιδευτικών κανονισμών σ αυτό. Στην Αθήνα κάθε εκπαιδευτική περίοδο λειτουργούν καμιά δεκαπενταριά σχολές. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει όποια του ταιριάζει. Ας υπάρχει και μία που δίνει λίγα (???) απ όλα!
Όσο για την “σχολή παραμέσου” που λές, βγήκε μάσα απο συζήτηση με μαθητές που ήθελαν να ξανακάνουν την σχολή ορειβασίας απο την αρχή (για δικούς τους λόγους), πληρώνοντας κανονικά, κάτι που το θεωρούσα παράλογο. Αποφασίσαμε οτι θα έχει περισσότερο νόημα γι αυτούς να υπάρχει μια ομάδα παλαιοτέρων μέσα στην σχολή αρχαρείων που πληρώνοντας κάποιο συμβολικό ποσό, θα ειχαν το δικαίωμα να κάνουν όλο το πρόγραμμα της σχολής και σε κάποιες εκδηλώσεις θα έκαναν το δικό τους πρόγραμμα με δικούς τους εκπαιδευτές. Ενημέρωσα εγγράφως τον σύλλογο για το θέμα αυτό και πείρα την έγκριση να υπάρχει μέσα στην σχολή αρχαρίων η ομάδα αυτή όχι σαν ξεχωριστή σχολή αλλά σαν μια ομάδα παλαιοτέρων . Η ομάδα αυτή αυτοαποκαλέστηκε σατηρικά απο τους ίδιους τους μαθητές “σχολή παραμέσου με σήμα τον παράμεσο (κ...δάχτυλο). Ο σύλλογος φέτος έδωσε όνομα στην ομάδα αυτή αποκαλώντας την “Σεμινάριο Βελτίωσης Ορειβατικών Δεξιοτήτων” και αποφάσισε να δώσει πτυχία στους μαθητές.
Η ιδιότητα μου σαν οδηγός βουνού μου προσφέρει την δυνατότητα να προσφέρω εκπαίδευση μέσα από το “μαγαζάκι” μου κόβοντας αποδείξεις παροχής υπηρεσιών νόμιμα, σε άτομα που δεν τους ενδιαφέρουν τα ορειβατικά ιδεώδη,σωματεία κλπ, αλλά εμείς συζητάμε για εκπαίδευση μέσα στους συλλόγους της ΕΟΟΑ.
Τώρα για το αν βολεύει να ξεκινάνε οι σχολές μες το καταχείμωνο, αν οι σχολές Αρχαρίων του ΕΟΣ Αθήνας είναι ποιοτικές κλπ αυτό μόνο οι μαθητές μπορούν να το κρίνουν.
Τέλος σου υπενθυμίζω και πάλι ότι οι κανονισμοί έχουν και τα θετικά τους, αλλά εμείς πρέπει να σχολιάζουμε τα, κατά την γνώμη μας, αρνητικά. οι παρατηρήσεις μου είναι καλοπροαίρετες, σε εκτιμώ αφάνταστα σαν άτομο και σαν ορειβάτη (σε γνωρίζω κοντά 20 χρόνια), το ότι διαφωνώ (δεν εκφράζω πλέων επιφυλάξεις) με κάποια σημεία του νέου κανονισμού (που πλέων όλοι τα ξέρετε) δεν έχει να κάνει καθόλου με το άτομό σου (δεν υπάρχει προσωπική κόντρα). Απλά εκφράζω, έστω και σαν μειοψηφία την άποψη μου.
Β.Β.
Δεν ζητάω να καταργηθούν οι κανονισμοί και να γυρίσουμε πίσω στην δεκαετία του 70. Αγωνίζομαι για το δικαίωμα κάποιον συλλόγων και κάποιον μαθητών να οργανώνουν και να επιλέγουν αντίστοιχα σχολές που θα τους μάθουν περισσότερα πράγματα απο μια απλή εξειδίκευση στην ορειβασία και αναρρίχηση. κάτι που με τον νέο κανονισμό είναι απο πολύ δύσκολο εως ανέφικτοΤο ότι κάποιοι δεν είναι διατεθειμένοι να περπατήσουν καθόλου για να σκαρφαλώσουν δεν δικαιολογεί την προσαρμογή των εκπαιδευτικών κανονισμών σ αυτό. Στην Αθήνα κάθε εκπαιδευτική περίοδο λειτουργούν καμιά δεκαπενταριά σχολές. Ο καθένας μπορεί να επιλέξει όποια του ταιριάζει. Ας υπάρχει και μία που δίνει λίγα (???) απ όλα!
Όσο για την “σχολή παραμέσου” που λές, βγήκε μάσα απο συζήτηση με μαθητές που ήθελαν να ξανακάνουν την σχολή ορειβασίας απο την αρχή (για δικούς τους λόγους), πληρώνοντας κανονικά, κάτι που το θεωρούσα παράλογο. Αποφασίσαμε οτι θα έχει περισσότερο νόημα γι αυτούς να υπάρχει μια ομάδα παλαιοτέρων μέσα στην σχολή αρχαρείων που πληρώνοντας κάποιο συμβολικό ποσό, θα ειχαν το δικαίωμα να κάνουν όλο το πρόγραμμα της σχολής και σε κάποιες εκδηλώσεις θα έκαναν το δικό τους πρόγραμμα με δικούς τους εκπαιδευτές. Ενημέρωσα εγγράφως τον σύλλογο για το θέμα αυτό και πείρα την έγκριση να υπάρχει μέσα στην σχολή αρχαρίων η ομάδα αυτή όχι σαν ξεχωριστή σχολή αλλά σαν μια ομάδα παλαιοτέρων . Η ομάδα αυτή αυτοαποκαλέστηκε σατηρικά απο τους ίδιους τους μαθητές “σχολή παραμέσου με σήμα τον παράμεσο (κ...δάχτυλο). Ο σύλλογος φέτος έδωσε όνομα στην ομάδα αυτή αποκαλώντας την “Σεμινάριο Βελτίωσης Ορειβατικών Δεξιοτήτων” και αποφάσισε να δώσει πτυχία στους μαθητές.
Η ιδιότητα μου σαν οδηγός βουνού μου προσφέρει την δυνατότητα να προσφέρω εκπαίδευση μέσα από το “μαγαζάκι” μου κόβοντας αποδείξεις παροχής υπηρεσιών νόμιμα, σε άτομα που δεν τους ενδιαφέρουν τα ορειβατικά ιδεώδη,σωματεία κλπ, αλλά εμείς συζητάμε για εκπαίδευση μέσα στους συλλόγους της ΕΟΟΑ.
Τώρα για το αν βολεύει να ξεκινάνε οι σχολές μες το καταχείμωνο, αν οι σχολές Αρχαρίων του ΕΟΣ Αθήνας είναι ποιοτικές κλπ αυτό μόνο οι μαθητές μπορούν να το κρίνουν.
Τέλος σου υπενθυμίζω και πάλι ότι οι κανονισμοί έχουν και τα θετικά τους, αλλά εμείς πρέπει να σχολιάζουμε τα, κατά την γνώμη μας, αρνητικά. οι παρατηρήσεις μου είναι καλοπροαίρετες, σε εκτιμώ αφάνταστα σαν άτομο και σαν ορειβάτη (σε γνωρίζω κοντά 20 χρόνια), το ότι διαφωνώ (δεν εκφράζω πλέων επιφυλάξεις) με κάποια σημεία του νέου κανονισμού (που πλέων όλοι τα ξέρετε) δεν έχει να κάνει καθόλου με το άτομό σου (δεν υπάρχει προσωπική κόντρα). Απλά εκφράζω, έστω και σαν μειοψηφία την άποψη μου.
Β.Β.
Τίποτε προσωπικό παρά το έντονο ύφος Βαγγέλη.
Απλά το πρόβλημα είναι αλλού και πραγματικά εκνευρίζομαι που οι περισσότεροι το αγνοούν...
Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ελεύθερη χωρις ελέγχους και στεγανά και ο κεθένας εκπ/τής και σύλλογος που αναλαμβάνει θα πρέπει να φέρει και όλη την ευθύνη. Ε λοιπόν αυτή την απλή και προφανή αναγκαιότητα δεν κατάφερα να την περάσω στον νέο κανονισμό κανένας δεν την εκτίμησε...
ΓΒ
Απλά το πρόβλημα είναι αλλού και πραγματικά εκνευρίζομαι που οι περισσότεροι το αγνοούν...
Η εκπαίδευση πρέπει να είναι ελεύθερη χωρις ελέγχους και στεγανά και ο κεθένας εκπ/τής και σύλλογος που αναλαμβάνει θα πρέπει να φέρει και όλη την ευθύνη. Ε λοιπόν αυτή την απλή και προφανή αναγκαιότητα δεν κατάφερα να την περάσω στον νέο κανονισμό κανένας δεν την εκτίμησε...
ΓΒ
-
AlexHwaRang
- Posts: 425
- Joined: 01 Jul 2007 16:33
Κλείνοντας την συζήτηση – γκρίνια σχετικά με τους νέους κανονισμούς σας, κοινοποιώ την επιστολή που έστειλα στον σύλλογο μου σύμφωνα με την οποία παραιτούμε απο την οργάνωση των σχολών αρχαρίων του συλλόγου μου (και της επαρχίας που αναλάμβανα). Φρόντισα να αντικατασταθώ από απο δύο φίλους, αξιόλογους εκπαιδευτές (τον Τίτο στην σχολή αναρρίχησης και τον Σταύρο τον Μωραιτίνη στην σχολή ορειβασίας) και έτσι η σχολή στον σύλλογο μου θα λειτουργήσει και φέτος κανονικά με τους νέους κανονισμούς.
Β.Β.
ΠΡΟΣ Δ.Σ. ΕΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
Αθήνα, 02-09-2008
ΕΞ. ΕΠΕΙΓΟΝ
Αξιότιμα μέλη του Δ.Σ. του ΕΟΣ Αθηνών
Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να αναλάβω ως υπεύθυνος εκπαιδευτής την επόμενη σχολή ορειβασίας του συλλόγου μας, έτσι ώστε να πράξετε εγκαίρως τα δέοντα για να αναλάβει κάποιος από τους άλλους εκπαιδευτές ορειβασίας που είναι μέλη του ΕΟΣ Αθηνών.
Η όλη μου φιλοσοφία για τις σχολές αρχαρίων ορειβασίας δεν συμβαδίζει με το πνεύμα του νέου εκπαιδευτικού κανονισμού της Ε.Ο.Ο.Α. σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης των σχολών αρχαρίων. Διευκρινίζω, ότι θεωρώ πως ο νέος εκπαιδευτικός κανονισμός της Ομοσπονδίας έχει πολλά θετικά στοιχεία λύνοντας πολλά προβλήματα και επισημαίνω ότι εκτιμώ βαθειά τον τεχνικό σύμβουλο της Ομοσπονδίας και φίλο μου Γιώργο Βουτυρόπουλο που εισηγήθηκε τις συγκεκριμένες αλλαγές. Τον εκτιμώ ως ορειβάτη και ως άνθρωπο και σέβομαι την τεράστια προσφορά του στην Ελληνική ορειβασία και στον ΕΟΣ Αθηνών.
Το όλο μου σκεπτικό εκτίθεται στο απολογιστικό σημείωμα της Σχολής Ορειβασίας της Κρήτης που έστειλα προς τον κ. Πρόεδρο του Δ.Σ. της Ε.Ο.Ο.Α. και το οποίο κοινοποίησα στο περιοδικό «Ανεβαίνοντας» καθώς και στον ιστοχώρο ROUTES.GR. Σας επισυνάπτω σχετική συζήτηση που διεξήχθη στον ιστοχώρο ROUTES.GR.
Παραμένω διαθέσιμος για να υπηρετήσω το λειτούργημα της ορειβατικής εκπαίδευσης και τον σύλλογό μου στον οποίο χρωστώ πολλά, διότι στους κόλπους του έγινα ορειβάτης με ό,τι αυτό σημαίνει για μένα. Ευχαριστώ από καρδιάς τον σύλλογό μου που με τίμησε με την εμπιστοσύνη του αναθέτοντάς μου για μία δεκαπενταετία τον ρόλο του υπεύθυνου εκπαιδευτή στην σχολή ορειβασίας αρχαρίων. Δεν έχω πικρία, διότι ίσως πράγματι οι εξελίξεις με έχουν ξεπεράσει και ίσως η εκπαίδευση των αρχαρίων πρέπει να γίνει με άλλο πνεύμα από το δικό μου το «παληομοδίτικο». Εύχομαι να αποδειχθεί ότι είναι έτσι για το καλό των ορειβατικών συλλόγων. Εξομολογούμαι όμως ότι μέσα μου δεν έχω πεισθεί και γι¢ αυτό θεωρώ έντιμο από μέρους μου να αφήσω κάποιον άλλο να υπηρετήσει από την θέση αυτή, κάποιον που θα το πιστεύει και έτσι θα το υπηρετήσει καλύτερα από μένα. Είναι ευνόητο ότι δεν προτίθεμαι να διοργανώσω σχολές ορειβασίας αρχαρίων μέσω ιδιωτικής εταιρείας ή άλλου σωματείου. Συνεχίζω να στηρίζω την σχολή αρχαρίων του σωματείου μου και δεν προτίθεμαι να κάνω αντίπραξη στον νέο εκπαιδευτικό κανονισμό. Παραμένω όμως συνεπής προς τις ιδέες μου για την οργάνωση σχολών αρχαρίων με κύριο γνώμονα την ρομαντική φιλοσοφία που γέννησε τον αλπινισμό μέχρι να πεισθώ για το αντίθετο.
Με τις καλύτερες προθέσεις
Σας ευχαριστώ
Βαγγέλης Βρούτσης
Μέλος του ΕΟΣ Αθηνών
Εκπαιδευτής Ορειβασίας από την Ε.Ο.Ο.Α.
Οδηγός Βουνού από την Ε.Ο.Ο.Α.
Β.Β.
ΠΡΟΣ Δ.Σ. ΕΟΣ ΑΘΗΝΩΝ
Αθήνα, 02-09-2008
ΕΞ. ΕΠΕΙΓΟΝ
Αξιότιμα μέλη του Δ.Σ. του ΕΟΣ Αθηνών
Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να αναλάβω ως υπεύθυνος εκπαιδευτής την επόμενη σχολή ορειβασίας του συλλόγου μας, έτσι ώστε να πράξετε εγκαίρως τα δέοντα για να αναλάβει κάποιος από τους άλλους εκπαιδευτές ορειβασίας που είναι μέλη του ΕΟΣ Αθηνών.
Η όλη μου φιλοσοφία για τις σχολές αρχαρίων ορειβασίας δεν συμβαδίζει με το πνεύμα του νέου εκπαιδευτικού κανονισμού της Ε.Ο.Ο.Α. σχετικά με τον τρόπο οργάνωσης των σχολών αρχαρίων. Διευκρινίζω, ότι θεωρώ πως ο νέος εκπαιδευτικός κανονισμός της Ομοσπονδίας έχει πολλά θετικά στοιχεία λύνοντας πολλά προβλήματα και επισημαίνω ότι εκτιμώ βαθειά τον τεχνικό σύμβουλο της Ομοσπονδίας και φίλο μου Γιώργο Βουτυρόπουλο που εισηγήθηκε τις συγκεκριμένες αλλαγές. Τον εκτιμώ ως ορειβάτη και ως άνθρωπο και σέβομαι την τεράστια προσφορά του στην Ελληνική ορειβασία και στον ΕΟΣ Αθηνών.
Το όλο μου σκεπτικό εκτίθεται στο απολογιστικό σημείωμα της Σχολής Ορειβασίας της Κρήτης που έστειλα προς τον κ. Πρόεδρο του Δ.Σ. της Ε.Ο.Ο.Α. και το οποίο κοινοποίησα στο περιοδικό «Ανεβαίνοντας» καθώς και στον ιστοχώρο ROUTES.GR. Σας επισυνάπτω σχετική συζήτηση που διεξήχθη στον ιστοχώρο ROUTES.GR.
Παραμένω διαθέσιμος για να υπηρετήσω το λειτούργημα της ορειβατικής εκπαίδευσης και τον σύλλογό μου στον οποίο χρωστώ πολλά, διότι στους κόλπους του έγινα ορειβάτης με ό,τι αυτό σημαίνει για μένα. Ευχαριστώ από καρδιάς τον σύλλογό μου που με τίμησε με την εμπιστοσύνη του αναθέτοντάς μου για μία δεκαπενταετία τον ρόλο του υπεύθυνου εκπαιδευτή στην σχολή ορειβασίας αρχαρίων. Δεν έχω πικρία, διότι ίσως πράγματι οι εξελίξεις με έχουν ξεπεράσει και ίσως η εκπαίδευση των αρχαρίων πρέπει να γίνει με άλλο πνεύμα από το δικό μου το «παληομοδίτικο». Εύχομαι να αποδειχθεί ότι είναι έτσι για το καλό των ορειβατικών συλλόγων. Εξομολογούμαι όμως ότι μέσα μου δεν έχω πεισθεί και γι¢ αυτό θεωρώ έντιμο από μέρους μου να αφήσω κάποιον άλλο να υπηρετήσει από την θέση αυτή, κάποιον που θα το πιστεύει και έτσι θα το υπηρετήσει καλύτερα από μένα. Είναι ευνόητο ότι δεν προτίθεμαι να διοργανώσω σχολές ορειβασίας αρχαρίων μέσω ιδιωτικής εταιρείας ή άλλου σωματείου. Συνεχίζω να στηρίζω την σχολή αρχαρίων του σωματείου μου και δεν προτίθεμαι να κάνω αντίπραξη στον νέο εκπαιδευτικό κανονισμό. Παραμένω όμως συνεπής προς τις ιδέες μου για την οργάνωση σχολών αρχαρίων με κύριο γνώμονα την ρομαντική φιλοσοφία που γέννησε τον αλπινισμό μέχρι να πεισθώ για το αντίθετο.
Με τις καλύτερες προθέσεις
Σας ευχαριστώ
Βαγγέλης Βρούτσης
Μέλος του ΕΟΣ Αθηνών
Εκπαιδευτής Ορειβασίας από την Ε.Ο.Ο.Α.
Οδηγός Βουνού από την Ε.Ο.Ο.Α.